[เถรี]

ยังไม่ทันที่จะขยับไปไหน ท่านปู่ท้าวสหัมบดีพรหมก็มาพร้อมกับท้าวมหาพรหมรูปหนึ่ง ท่านปู่ท้าวสหัมบดีพรหมบอกว่า "ส่วนนี้เป็นหน้าที่ของพ่อเจ้าประคุณนี่แหละ ตอนสมัยที่เป็นมนุษย์ท่านอยู่ที่เขาบุปผา (โป๊ปป้า) เจ้าคงพอจะรู้จักอยู่บ้าง" พอพูดอย่างนั้น กระผม/อาตมภาพก็สว่างกระจ่างใจขึ้นมาทันที รู้ว่าท้าวมหาพรหมท่านนี้ก็คือ "บรมครูโบโบอ่อง" เจ้าแห่งวิชาการต่าง ๆ ทางสายพม่า ที่ทางพม่าให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างยิ่ง

ความจริงแล้วท่านบวชเป็นพระ แต่ว่าหลายสิ่งหลายอย่างที่ชอบศึกษาเล่าเรียนนั้น ในความเป็นพระถ้าเสียเวลาไปทำอยู่ ก็อาจจะโดนตำหนิติเตียน โดยเฉพาะบางอย่างก็เป็นสิ่งที่ฝืนต่อพระธรรมวินัย ท่านจึงได้สึกหาลาเพศมานุ่งขาวห่มขาว ปฏิบัติตนในลักษณะของฤๅษี แต่เป็นฤๅษีที่เชี่ยวชาญในอภิญญาสมาบัติ สามารถที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ได้เข้มขลังเป็นอย่างยิ่ง ในส่วนของปรอทสำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นปรอทเงินปรอททอง ตลอดจนกระทั่งแมลงภู่คำบรรจุปรอท ท่านล้วนแล้วแต่มีความชำนาญเป็นอย่างมาก

ใน "มุขปาฐะ" ที่เล่ากันปากต่อปากกล่าวว่า "บรมครูโบโบอ่อง" หรือที่บางท่านเรียกว่า "บูบูอ่อง"บ้าง "โป๊ะโป๊ะอ่อง" บ้าง แล้วแต่จะอ่านตามภาษาอังกฤษที่เขาเขียนเอาไว้ แต่กระผม/อาตมภาพฟังจากชาวพม่าพูดเอง จึงได้เรียกท่านว่า "โบโบอ่อง" มาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตามที่เล่ากันมาบอกว่าท่านได้สร้างแมลงภู่คำ ๑๖ ตัวถวายให้พระเจ้าบุเรงนองใช้งาน ในตลอดรัชสมัยนั้น ไม่ว่าจะไปรบราที่ใด ก็ชนะไม่เคยพ่ายแพ้ใคร จนได้ฉายาว่า "ผู้ชนะสิบทิศ" ถ้าเป็นไปตามเรื่องเล่านี้ก็แปลว่าของท่านดีจริง ขลังจริงทีเดียว

แล้วโดยเฉพาะในส่วนของครูบาอาจารย์ ตอนแรกกระผม/อาตมภาพคิดว่าทางสายนี้ก็จะไปกราบนิมนต์หลวงพ่อวินะยะ วัดเขาตามะยะ ซึ่งมีความคุ้นเคยกันมาก เพราะว่าเมื่อไปพม่าเมื่อไรก็จะไปค้างอยู่กับท่าน ๓ คืนทุกครั้ง เพื่อที่จะได้อยู่ศึกษาวิชาการ และขอรับบารมีของท่านที่แผ่ไพศาลสงเคราะห์ญาติโยมเป็นหมื่นเป็นแสนอยู่ทุกวัน