[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองก็ยังสงสัย จึงได้กราบเรียนถามว่า "พระเดชพระคุณกำหนดกฎเกณฑ์ข้อนี้มาด้วยสาเหตุอะไรครับ ?" ท่านบอกว่า "เพื่อให้อายุห่างกันเพียงพอที่จะเป็นพ่อกับลูกกันได้อย่างสมภูมิ" เนื่องเพราะว่าบางท่านบวชตั้งแต่อายุ ๒๐ เมื่อครบ ๒๐ พรรษาก็เพิ่งจะอายุ ๔๐ ถ้าเป็นบุคคลที่สร้างบุญมาดี ก็ยังดูหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว บางคนก็หน้าตาเหมือนอย่างกับเณรเสียด้วยซ้ำไป จึงทำให้การเป็นพระอุปัชฌาย์นั้นขาดความน่าเชื่อถือ จึงต้องกำหนดเอาไว้ว่า "ต่ำสุดต้องให้ได้ ๒๐ พรรษาขึ้นไป"

แต่เท่าที่ผ่านมา ถ้าหากว่าในพื้นที่กันดาร อย่างเช่นว่าอำเภอทองผาภูมิ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นต้น เหล่านี้ก็ยังมีการอนุโลม เท่าที่กระผม/อาตมภาพพบมาก็คือ ๑๒ พรรษาท่านก็ให้เป็นพระอุปัชฌาย์ได้ ตรงนั้นต้องบอกว่า ขึ้นอยู่กับพื้นที่นั้นว่าหาพระยากง่ายระดับไหน ผู้บังคับบัญชาไม่ได้ถือกฎเกณฑ์ตายตัว หากแต่ว่าท่านมีการพิจารณาแล้วก็ปรับแก้ยืดหยุ่นกันไปได้ตามพื้นที่

ตรงนี้ต้องกราบขอบพระคุณพระเถระทั้งหลาย ที่ร่วมกันพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว ไม่ปล่อยให้พวกเราเสียโควต้าไปฟรี ๆ ซ้ำตนเองก็ยังต้องเสียเวลาไปอธิบายให้กับบรรดาคณะกรรมการในมหาคณิสสร ซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็คือเจ้าคณะภาคและรองเจ้าคณะภาค เพื่อที่ขออนุญาตว่าให้รายนี้เข้ารับการอบรมฝึกซ้อมอบรมเพื่อเป็นพระอุปัชฌาย์กรณีพิเศษ

โดยปกตินั้นในตอนต้น กรณีพิเศษของเราก็คือพระอุปัชฌาย์วิสามัญ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเจ้าอาวาสพระอารามหลวง หรือว่าผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวง ผ่านการอบรมแล้ว ไม่ได้รับตราตั้งจากมหาคณิสสร หากแต่ว่าต้องไปรับตราตั้งจากสมเด็จพระสังฆราช แต่ว่าบรรดาที่ได้รับตราตั้งจากทางมหาคณิสสร หรือเจ้าคณะใหญ่ของตนนั้น ส่วนหนึ่งก็เป็นบุคคลที่ได้รับอนุมัติพิเศษ ให้เข้ารับการอบรมได้

อย่างช่วงที่ผ่านมา จังหวัดสมุทรสาครก็ส่งหลวงปู่ที่อายุ ๘๓ ปีแล้ว เข้ารับการอบรมพระอุปัชฌาย์ โดยที่ท่านก็ไม่ได้เป็นเจ้าคณะตำบลด้วย แต่ว่าเป็นบุคคลที่ญาติโยมทั้งหลายให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างยิ่ง เป็นพระเกจิอาจารย์สำคัญของจังหวัด จึงอยากให้ท่านได้เป็นพระอุปัชฌาย์ บวชลูกบวชหลานให้กับญาติโยมผู้เคารพเลื่อมใสท่าน ซึ่งมีหลายพันหลายหมื่นคน ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทางมหาคณิสสรก็อนุญาตให้เช่นกัน