[สุธรรม]

ถาม : หนูพยายามสวดมนต์ให้ได้ทุกวันติดต่อกันมาแบบไม่มีวันหยุด ๑ ปีกว่าแล้วค่ะ แต่ไม่สามารถทำด้วยความสบายใจได้สักที ต้องบังคับตัวเองให้สวด ต้องฝืนกิเลสที่ทำให้ไม่อยากสวด

หนูอยากทราบว่า ถ้าหนูหยุดสวด แปลว่าหนูแพ้กิเลสใช่ไหมคะ ? แต่ถ้าหนูใช้ความอดทน บังคับและฝืนใจตัวเองให้สวดต่อไปด้วยความเครียด หนูจะเป็นบ้าไหมคะ ?

หนูหาทางสายกลางไม่เจอค่ะ เคยสวดได้วันละหลาย ๆ ชั่วโมง ถ้าลดจำนวนชั่วโมงลง หนูพอจะทนฝืนได้ค่ะ แต่กลัวว่าการลดชั่วโมงจะเป็นการแพ้กิเลสหรือมาร หนูควรทำอย่างไรคะ ? ไม่อยากแพ้ค่ะ..!
ตอบ : ถ้าโง่กว่ากิเลสแบบนี้ ไม่ช้าก็บ้าจริง ๆ..!

- ไปหุงข้าว ซักผ้า รีดผ้า ถูบ้าน โดยใจอยู่กับการสวดมนต์
- ไปเดิน ๑๐,๐๐๐ ก้าว โดยใจอยู่กับการสวดมนต์
- ไปช็อปปิ้ง โดยใจอยู่กับการสวดมนต์
- ไปจิบกาแฟ "ชิล ๆ" โดยใจอยู่กับการสวดมนต์ ฯลฯ

การปฏิบัติธรรมเขาสู้กันแค่ตาย เครียดแค่นี้ถ้าแก้ไม่เป็น อย่างดีก็แค่บ้า กลัวไปทำไมวะ ?