[เถรี]

เรื่องพวกนี้ตั้งแต่โบราณมาก็มีคำสอนอย่างเช่นในโคลงโลกนิติที่ว่า

ช้างสารหกศอกไซร้....เสียงา
งูเห่ากลายเป็นปลา.......อย่าต้อง
ข้าเก่าเกิดแต่ตา.......ตนปู่ ก็ดี
เมียรักอยู่ร่วมห้อง.......อย่าไว้ วางใจ

บอกเอาไว้ชัดเจนที่สุด ถ้าหากว่าช้างสูงใหญ่ขนาดหกศอก ต่อให้เสียงาไปก็ไว้ใจไม่ได้ ถ้าหากว่าเอางวงทุบทีเดียว หรือว่าเหยียบเราทีเดียวก็ตายคาที่เหมือนกัน..!

งูเห่าต่อให้กลายเป็นปลา ก็อย่าไว้วางใจไปจับไปต้อง เพราะไม่รู้ว่าจะแผลงฤทธิ์ขึ้นมาเอาเราถึงตายเมื่อไร ?!

บรรดา "ข้าเก่าเต่าเลี้ยง" ข้าทาสบริวารที่อยู่ด้วยกันมาเนิ่นนานหลายชั่วอายุคน ตั้งแต่รุ่นตารุ่นปู่ก็อย่าได้ไว้วางใจ ท้ายที่สุดแม้แต่คู่ชีวิตที่ร่วมห้องเดียวกัน ท่านก็ยังไม่ให้ไว้วางใจ..!

เหมือนอย่างกับคนมองโลกในแง่ร้าย แต่ว่านี่เกิดจากภูมิปัญญาที่ตกผลึกแล้วของคนโบราณ พูดง่าย ๆ ว่าโดนมามาก จนกระทั่งสามารถที่จะพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้นั้นไว้ใจไม่ได้..!

หรืออย่างภาษิตจีนที่กล่าวไว้ว่า "จิตใจทำร้ายคนไม่พึงมี แต่จิตใจระวังคนมิอาจจะละเลย" เราก็จะเห็นอย่างชัดเจนว่า ไม่ว่าจะเป็นคนจีนหรือว่าคนไทย เรื่องการไว้วางใจผู้อื่น ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์เต็มนั้น โอกาสที่จะผิดพลาดเสียหายมีมากต่อมากด้วยกัน