[เถรี]

ครั้นฟังธรรมนิยาม ตลอดจนกระทั่งประเคนปัจจัยไทยธรรมและกรวดน้ำรับพรแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินทางต่อไปยังวัดพุทธบริษัท เพื่อขึ้นไปเยี่ยมยามถามไถ่ทุกข์สุข ของคณะครูและนักเรียนบาลี สำนักเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีวัดท่าขนุน การขึ้นไปนี้ ส่วนที่ชอบใจที่สุดก็คือบรรดาหมาทั้งหลายที่ทางวัดพุทธบริษัทเลี้ยงเอาไว้ แต่ละตัวอ้วนเป็นหมูทั้งนั้น..! แล้วแถมยังรู้จักมักคุ้นกระผม/อาตมภาพดีกว่าที่คิด เจอหน้าก็ตะกายแทบจะถึงหัวเลย..! ต่อให้ไม่มีขนมมาให้ก็ทำตัวแบบนี้มาตลอด

กระผม/อาตมภาพก็ยังสงสัยว่า วัดท่าขนุนมีหมาเกือบ ๒๐๐ ตัว และแต่ละกลุ่ม แต่ละแก๊ง ก็แยกย้ายกันอยู่คนละทิศคนละทาง บางกลุ่มก็แทบจะไม่เจอหน้ากันเลย แต่ทำไมเมื่อเดินเข้าไปถึง เขาถึงได้รู้ว่ากระผม/อาตมภาพคือจ่าฝูงก็ไม่ทราบเหมือนกัน ? บรรดาหมาเขาน่าจะมีการสื่อสารบอกกล่าวกันจนทั่วไปแล้วก็เป็นได้

แม้แต่หมาของทางด้านหมวดการทางทองผาภูมิ ซึ่งถ้าหากว่าคนแปลกหน้าเดินเข้ามาเมื่อไรก็จะเห่ากันสนั่นหวั่นไหว แต่ว่าทางกระผม/อาตมภาพนำพระภิกษุวัดท่าขนุน ๒๐ - ๓๐ รูปเดินแถวออกบิณฑบาต ผ่านไปชนิดเกือบจะเหยียบหัว พ่อเจ้าประคุณก็นอนเฉย ไม่คิดแม้แต่จะขยับตัวขึ้นมาดู ก็ยังสงสัยอยู่ว่า "เขารู้ได้อย่างไรว่าเราไม่เป็นอันตราย ?" ต้องบอกว่าสุนัขนั้นมีสัญชาตญาณที่เป็นกัมมวิปากชาฤทธิ์ ซึ่งจะช่วยให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นเอาตัวรอดได้ ในสภาพของสัตว์ที่ผู้แข็งแรงเท่านั้นที่จะมีชีวิตรอด ในเมื่อเป็นเช่นนั้น การที่เขารู้มากกว่าเราจึงถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ครั้นฉันเพลร่วมกับคณะครู - นักเรียนแผนกบาลีวัดท่าขนุนแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินทางฝ่ารถติดเข้าสู่ที่พักวัดอุทยาน ตำบลบางขุนกอง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี เนื่องเพราะว่าพรุ่งนี้ต้องเป็นประธานในงานภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบ แล้วยังต้องมอบปัจจัยจำนวน ๗๕๐,๐๐๐ บาท ถวายให้กับหลวงพ่อนิล (พระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม) ประธานที่พักสงฆ์อาศรมศรีชัยรัตนโคตร ตำบลพังขว้าง อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร ซึ่งท่านเป็นประธานในการบูรณะปลียอดพระบรมธาตุเชิงชุมในส่วนที่ ๔

เงินจำนวน ๗๕๐,๐๐๐ บาท นี้ ก็คือเงินที่ญาติโยมทั้งหลายได้ร่วมกันบูชาพระขุนแผนเกราะเพชร พิมพ์ใหญ่ ตะกรุดทองคำ ซึ่งกระผม/อาตมภาพได้รับสัญญาจากท่านมณิอักขินาคราช ตลอดจนกระทั่งท่านสุวรรณนาคราชว่า ให้ร่วมกันเป็นเจ้าภาพในการบำเพ็ญกุศลส่วนนี้ เมื่อถวายหลวงพ่อนิลเสร็จแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องมาบอกกล่าวกันอย่างเป็นทางการ เพื่อให้ท่านท่านมณิอักขินาคราช ตลอดจนกระทั่งท่านสุวรรณนาคราชได้รับรู้ และขอให้ท่านกับบริวารได้โมทนากันอย่างเป็นทางการกันอีกรอบหนึ่ง