[เถรี]

ไปนึกถึงหลวงปู่ดูลย์ อตุโล ท่านเป็นเจ้าคุณพระราชวุฒาจารย์ วัดบูรพาราม จังหวัดสุรินทร์ คนเขาบอก "หลวงปู่สร้างโบสถ์มาหลายหลัง สร้างศาลามาหลายหลัง บุญมากเหลือเกิน" หลวงปู่ท่านก็ถอนใจเหมือนอาตมาเมื่อครู่นี้แหละ "เฮ้อ..ใครเขาจะมาเอาบุญกันแค่นี้"

พวกเราทุกท่านต้องเข้าใจว่า ต่อให้เป็นวิหารทาน ซึ่งถือว่าเป็นทานสูงสุดในพระพุทธศาสนา ขอยืนยันนะว่าวิหารทานสูงสุด ที่เราว่าธรรมทานสูงสุดนั่นเราสรุปกันเอง ก็คือเราไปสรุปจาก สัพพะทานัง ธัมมะทานัง ชินาติ การให้ธรรมเป็นทาน ชนะทานทั้งปวง

อานิสงส์ที่จะพึงได้จากทาน พระพุทธเจ้าท่านเปรียบว่าทำบุญกับพระองค์ร้อยครั้งไม่เท่าถวายสังฆทานหนึ่งครั้ง แล้วดูสิ..บุญขนาดนั้นเขาไม่เอา ของที่เห็นกองตรงหน้าอาตมานี้ เขาจะถวายหลวงพ่อเล็กให้ได้..! ถึงได้บอกว่ารางวัลที่ ๑ ไม่เอา ต้องการแค่เลขท้าย ๒ ตัว ถวายสังฆทานร้อยครั้งไม่เท่ากับสร้างวิหารทานหนึ่งครั้ง แย่แน่..อาตมาสร้างวัดไว้ตั้ง ๗ - ๘ วัด แต่ก็ยังเป็นแค่บุญในระดับทานเท่านั้น

ถ้าเรารักษาศีลได้บริสุทธิ์ สะอาด มั่นคง อานิสงส์มากกว่าทานเป็นร้อยเท่า แปลว่าทานถ้าทำหนึ่งได้ร้อย ศีลถ้าทำหนึ่งจะได้หมื่น แล้วยังมีภาวนาอีก เจริญภาวนาทำหนึ่งได้ล้าน..!

คราวนี้รู้หรือยังว่าทำไมหลวงปู่ดุลย์ท่านถึงได้บอกว่า "ใครเขาจะมาเอาบุญกันแค่นี้" ? เพราะว่าแค่ภาวนาเฉย ๆ บุญมากกว่าตั้งขนาดนั้นแล้ว ถ้ายิ่งสามารถสร้างปัญญาให้เกิด เห็นความเป็นจริงของร่างกายนี้ เห็นความเป็นจริงของโลกนี้ ถอนจิตจากการยึดการเกาะได้ เจ้าประคุณรุนช่องเถอะ..มีค่าจนประมาณไม่ได้เลย..!