[เถรี]

คุณพระธรรมก็คือ สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม ธรรมะของพระพุทธเจ้า รักษาผู้ปฏิบัติไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว คำว่าที่ชั่วส่วนใหญ่ก็เน้นอบายภูมิ เป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นต้น

คุณพระสงฆ์ก็คือ สุปะฏิปันโน ปฏิบัติดี

อุชุปะฏิปันโน ปฏิบัติตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

ญายะปะฏิปันโน ปฏิบัติสมควรแก่ธรรม ไม่ได้ทำเล่น ๆ ทำแก้บนอย่างพวกเรา สมควรแก่ธรรมนี่ในระดับเอาชีวิตเข้าแลก

สามีจิปะฏิปันโน ปฏิบัติชอบแล้วด้วยประการทั้งปวง ทางโลกก็ติท่านไม่ได้ ทางธรรมก็ติท่านไม่ได้

แต่คราวนี้ส่วนใหญ่แล้วเราไม่อย่างนั้น เราเกาะครูบาอาจารย์ เป็นอนุสติที่ได้อานิสงส์นิดเดียว เพราะว่าเกาะผิด ทำไมเกาะผิด ? เพราะว่าเกาะตัวบุคคล บุคคลตายได้ พอตายเราก็หาที่เกาะต่อไป..ใช่ไหม ? ไม่เหลือใครให้เกาะแล้วจะทำอย่างไร ? ถึงได้ต้อง อัตตาหิ อัตตโน นาโถ ตัวเราต้องเป็นที่พึ่งของตัวเองได้ ต้องดูตัวเองออก บอกตัวเองถูก

ที่ว่ามาทั้งหมดนี้เหมือนอย่างกับไม่ใช่เราเลย..ใช่ไหม ? พูดถึงใครก็ไม่รู้ ? ต้องนึกอยู่เสมอว่าที่ว่ามานั้นคือเรา ตรงกับตรงไหนก็พยายามแก้ไขเสีย ไม่อย่างนั้นครูบาอาจารย์ตายไปอีกคน เราก็ต้องลอยเป็นสวะ กว่าจะหาที่เกาะได้ก็อีกตั้งนาน..!