[เถรี]

พวกเราขึ้นเครื่องแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ภาวนาเป็นหลัก จนกระทั่งเวลา ๒๒.๑๑ น. ของประเทศไทย เครื่องก็มาลงที่ท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ และลงได้สะดวกสุด ๆ เนื่องเพราะว่าเดินออกจากงวงมา เลี้ยวไปแค่ ๑๐๐ กว่า ๒๐๐ เมตรเท่านั้น ก็เป็นด่าน ตม.ไทย..!

พวกเราผ่านออกมาได้ด้วยความสะดวก รับกระเป๋ากันแล้วก็ต่างคนต่างบอกลา นัดแนะกันว่าเดือนหน้าถ้าหากว่าใครจองทัวร์ของเติมเต็มทราเวลไว้ ก็ไปพบกันที่เวียงจันทน์ ประเทศลาว แล้วกระผม/อาตมภาพก็เดินทางกลับสู่ที่พัก โดยที่พระครูต้นไม้ (พระครูสมุห์กรณ์พัฒน์ กนฺตวณฺโณ) และคุณปิง (นายณัฐภาคย์ องค์วรวิทย์) มารับจนถึงสนามบิน เมื่อกลับไปถึงที่พัก กระผม/อาตมภาพเห็นว่าเลยเที่ยงคืนไปแล้ว และไม่ใช่เวลานอน จึงได้ทำการทำงานไปเรื่อย เนื่องเพราะว่าเป็นคนที่มีนิสัยตื่นแล้วตื่นเลย..!

เรื่องอื่นที่อยากจะพูดถึงก็คือ งวดนี้กระผม/อาตมภาพได้รับการอนุเคราะห์สงเคราะห์ ให้ใช้ eSIM โดย "ไอ้ตัวเล็ก" เป็นเจ้าภาพให้ ปรากฏว่าใช้ได้ดีมาก มีความคล่องตัวสมใจนึก ตลอดจนกระทั่งโทรศัพท์และพาวเวอร์แบงค์โดนความหนาวขนาดนั้น ก็ไม่ได้สูญเสียประจุไฟฟ้าเหมือนที่ทุกคนกลัวกัน ขนาดที่หน้าจอโทรศัพท์น้ำแข็งเกาะ ต้องเอาซุกเข้ากระเป๋าให้ละลาย แล้วถึงจะถ่ายรูปใหม่ได้ ก็ไม่ได้มีปัญหาเลยแม้แต่น้อย..!

แต่ว่าโทรศัพท์อีกยี่ห้อหนึ่งซึ่งยอดนิยมของทางด้านตะวันตกนั้น น็อกดับไปหลายต่อหลายเครื่องด้วยกัน..! ทำเอาพวกเราขำก็ขำ เพราะกระผม/อาตมภาพชี้ให้ดูว่า ได้เขียนยันต์ลงเอาไว้ในอุปกรณ์ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็เลยไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะว่ายันต์นี้ขลัง หรือว่าบรรดาท่านทั้งหลายช่วยอนุเคราะห์สงเคราะห์ให้กันแน่..!

อีกประการหนึ่งที่สมควรกล่าวถึงก็คือ บริษัทเติมเต็มทราเวลนั้นบริการทุกระดับประทับใจ อาหารการกินเต็มที่ทุกมื้อ กระผม/อาตมภาพเองกลับมาแล้ว ยังรู้สึกว่าตนเองน่าจะน้ำหนักขึ้นเสียด้วยซ้ำไป และต้องเจริญพรขอบพระคุณท่านทั้งหลายที่ช่วยสงเคราะห์ ปกติกลับมาจากต่างแดนก็มักจะเจ็บไข้ได้ป่วย แต่ครั้งนี้รู้สึกแข็งแรงผิดปกติ ถึงขนาดสามารถเดินแข่งกับญาติโยมทั้งหลายเพื่อไปยังด่าน ตม.ได้อีกด้วย..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๓ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)