[เถรี]

ในเมื่อเราต้องอาศัยคุณค่าแท้ที่ยั่งยืน เราก็ต้องสร้างเอง ก็คือสร้างจากศีล จากสมาธิ จากปัญญา พอสมาธิเข้มแข็ง ปัญญาก็จะว่องไว แหลมคม จะมองออกเลยว่าอะไรเป็นของแท้ อะไรเป็นของเทียม อะไรที่จำเป็นต่อชีวิต อะไรที่ไม่จำเป็น รายจ่ายลดลงมหาศาลเลย..!

อาตมภาพเคยบอกเพื่อนหลายคนว่า "มึงโชคดีฉิบหายเลย ที่ได้แฟนไม่แต่งตัว ไม่งั้นเงินเดือนของมึงไม่พอให้มันแต่งตัวหรอก" มียายหนูอยู่คนหนึ่งเป็นลูกศิษย์อาตมา เงินเดือนหกหมื่นบาท วันนั้นบ่นว่า "ไม่มีเสื้อผ้าจะใส่" เงินเดือนหกหมื่นบาท..ไม่มีเสื้อผ้าจะใส่..! หลวงตาเงินเดือนสามพันหนึ่งร้อยบาท..กูคงแก้ผ้าเดินแล้วล่ะ..! คำว่าไม่มีเสื้อผ้าจะใส่ ลองไปเปิดตู้ดูสิ มีเป็นร้อยชุด..!

ก็คงเหมือนกับโยมนั่นแหละ อาหารกลางวันเต็มโต๊ะบอก "ไม่มีอะไรจะกิน" ก็คือของเหล่านั้นไม่ใช่ของที่อยากกิน ยายหนูนั่นก็เหมือนกัน ไม่ใช่ของที่อยากใส่ ก็เลยบอก "ไม่มีเสื้อผ้าจะใส่"

คราวนี้พอความต้องการเทียมมาก ค่าใช้จ่ายจะมากไปด้วย ถ้าหากว่าถึงเวลาแล้วทำอย่างไร..? ก็ต้องเปิดบัตรเครดิต หนัก ๆ ขึ้นมาก็กู้เงินนอกระบบ คราวนี้ก็บรรลัยแล้ว เอาแค่ในตลาดของเรานี่ กู้เงิน ๑๐๐ บาท ดอกวันละ ๒๐ บาท วันละ..! หนึ่งเดือนค่าดอก ๖๐๐ บาท หนึ่งปีค่าดอก ๗,๒๐๐ บาท นั่นกู้เงินร้อยเดียวนะ..!

ถามว่า "ไม่รู้หรือ ?" เขาตอบว่า "รู้ แต่เงินหนึ่งร้อยหาไม่ได้ เงินยี่สิบหาได้ ก็เลยยอมกู้เงิน" ฟังแล้วน้ำตาจิไหล...! แสดงว่าไม่เคยได้ยินที่พระพุทธเจ้าท่านบอก อิณาทานัง ทุกขัง โลเก การเป็นหนี้ทุกข์ที่สุดในโลก ทุกข์ที่สุดนี่อาตมาใส่เองนะ

ท่านตรัสว่า การเป็นหนี้เป็นทุกข์ในโลก ก็คือใครเป็นหนี้เป็นทุกข์ทุกคน วันก่อนเพิ่งจะมีอะไรนะ ข้าราชการเทศบาลตำบลใช่ไหม คนเป็นหนี้กินหรูอยู่สบาย เจ้าหนี้ก็เลยฆ่าตัวตายประชดเสียเลย..!

เอาล่ะ ขอเช็ครายชื่อผู้บวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมก่อน