[เถรี]

เมื่อนับจำนวนครบถ้วนและเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว โชเฟอร์ก็นำพวกเราตรงไปยังสถานที่ซึ่งเป็นร้านค้าเครื่องกันหนาว แม้ว่าในขณะนี้จะเป็นเวลา ๔ ทุ่มกว่าของเมืองจีนแล้ว แต่รถก็ยังติดกันอยู่มาก โดยเฉพาะรถทุกคันพ่นควันขาวโขมงทีเดียว ตอนแรกกระผม/อาตมภาพยังคิดว่าเป็นไอเสียรถ แต่ "ต้าเหนียง" บอกว่านั่นเป็นไอร้อน ไม่ใช่ไอเสีย ก็คือความร้อนของรถมากระทบอากาศเย็นทางภายนอก ก็เลยเกิดเป็นหมอกควัน นับว่าเป็นทัศนียภาพที่แปลกตาอยู่ทีเดียว

ทางด้านเมืองเต้าหลี่ (Daoli) นี้ มีแสงสีตระการตาค่อนข้างที่จะมาก แสดงว่าทางรัฐบาลจีนเอาใจนักท่องเที่ยวกันสุด ๆ เพราะว่าไม่สมควรที่จะมาสิ้นเปลืองไฟฟ้ากับเรื่องแบบนี้ แต่เขาก็เต็มใจทำ เพราะว่านักท่องเที่ยวหลั่งไหลกันมาเป็นน้ำเลยทีเดียว

พวกเรามาถึงร้านขายเครื่องกันหนาว เข้าไปดูแล้ว ทุกคนก็ได้แต่สั่นหัว เพราะว่านอกจากที่ตนเองขนมาเต็มพิกัดแล้ว ทางเติมเต็มทราเวลยังมีการแจกหมวกไหมพรม ที่ครอบหู ผ้าพันคอ ถุงมือ ตลอดจนกระทั่งแผ่นแปะกันหนาวอีกด้วย ในเมื่อหาคนซื้อข้าวของไม่ได้ พวกเราจึงขึ้นรถตรงไปยังที่พัก ซึ่งก็คือโรงแรมโมเดิร์นโฮเต็ล ที่เปลี่ยนไปจากโรงแรมเก่า ซึ่งโดนทางรัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีน ยึดไปให้นักกีฬาที่มาแข่งขันเอเชี่ยนวินเทอร์เกมส์ ๒๐๒๕

ครั้นได้กุญแจห้องแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินขึ้นไปชั้น ๔ ขณะที่คนอื่นใช้ลิฟท์ ปรากฏว่าไปถึงพร้อมกัน เข้ามาในห้องแล้ว รู้สึกว่าร้อนมากจนเกินไปเสียด้วยซ้ำ ก็แปลว่าโรงแรมนี้ทุกสิ่งทุกอย่างค่อนข้างจะดีมาก ห้องพักก็กว้างขวาง แต่ไม่หนาวเย็น คาดว่าคืนนี้คงจะนอนหลับกันอย่างสบาย

กระผม/อาตมภาพได้ทำการเก็บข้าวของและแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้าที่เจ้าทางทั้งหลาย โดยเฉพาะ "ต้าเหนียง" และบริวารที่ตามมาส่งจนถึงที่พัก ขอให้ทุกท่านมีความสุขความเจริญ มีความปรารถนาที่สมหวังทุกประการ ได้เลื่อนภพภูมิขึ้นไปสู่สถานที่อันมีความสุขมากยิ่ง ๆ ขึ้นไป ตามแต่วาสนาบารมีของทุกคนด้วยเถิด

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๘ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)