[เถรี]

แล้วก็มีการบริหารจัดการที่กระผม/อาตมภาพเห็นว่า "บ้ามาก" ก็คือให้คนข้างล่างวิ่งขึ้นมาจนหมดก่อน แล้วค่อยให้คนข้างบนลงไป..! โดนที่ลืมไปว่าคนข้างบนติดอยู่ในที่สูง ๕,๖๐๐ เมตร ซึ่งแทบไม่มีอากาศหายใจนั้น ถ้าอยู่นานเกิน ๒๐ นาที อาจจะมีปัญหาโรคแพ้ความสูงจนสมองบวมถึงตายได้..!

แต่ในเมื่อเขาบริหารจัดการแบบนั้น พวกเราก็ต้องอาศัยบารมีพระบ้าง อาศัยบุญเฉพาะตัวตนบ้าง ทำให้สามารถเอาชีวิตรอดลงมาได้ ถึงเวลาบอกเล่าให้ผู้อื่นฟัง หรือว่าเปิดคลิปให้ดูกำแพงน้ำแข็งสูงลิบโลก เลยหัวไปหลายต่อหลายเท่าแล้ว ผู้คนล้วนแล้วแต่สั่นหัวทั้งสิ้น..! แล้วกระผม/อาตมภาพก็ไม่แนะนำให้ใครเดินทางลักษณะนั้นอีกด้วย

การไปยังเมืองฮาร์บินครั้งนี้ถือว่าเป็นการสร้างเกียรติประวัติให้กับตนเอง แต่ว่าญาติโยมก็เป็นห่วงเป็นใยกันนักหนา คนโน้นให้คำแนะนำอย่างโน้น คนนี้ซื้อของสิ่งนี้ให้ กระผม/อาตมภาพที่เป็นคนขี้เกียจขนของ เนื่องเพราะว่าไม่ชอบอะไรรกรุงรัง ก็คิดว่าเอาไปแค่กระเป๋าใบเดียวหิ้วขึ้นเครื่องได้ ถ้าหากว่าไม่เพียงพอต่อสู้กับความหนาว เราก็จะได้ดังก็คือตายแล้วไม่เน่า มีสภาพเดียวกับหมูหมาต่างประเทศที่มีผู้ยกตัวอย่างว่าตายแล้วไม่เน่าเหมือนกัน..!

เรื่องนั้นกระผม/อาตมภาพไม่ขอกล่าวถึง และญาติโยมก็ไม่ควรสอบถามอีก เนื่องเพราะว่าในเมื่อ "สวรรค์มีทาง ท่านไม่ยอมไป นรกไร้ประตู ท่านกลับพยายามตะเกียกตะกายมุดเข้าไปหา" เราก็อย่า "เอาไม้สั้นไปรันขี้" ให้เหม็นตัวเองเลย แล้วแต่หนทางของใครของมันในกาลข้างหน้า ถ้ามีโอกาสก็จะไปเยี่ยมยามกันตามอัธยาศัย ถ้าไม่ได้พบปะกันก็ถือว่าทางใครทางมัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๕ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)