[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองก็ได้รับการทักท้วงจากบุคคลที่รักและห่วงใยหลายต่อหลายคนว่า "สถานที่โหดร้ายขนาดนั้น หลวงพ่อจะเดินทางไปทำไม ?" กระผม/อาตมภาพเองไม่อยากจะบอกว่า "ถ้าหากว่าตอนนี้ไม่ไป ให้แก่กว่านี้ก็ไม่น่าจะไปไหวอีกแล้ว"

ดังนั้น..ถ้าหากว่ามีใครชวนไปที่ไหนที่เรียกว่าโหดสุดขั้ว ขอให้เข้าใจว่าถ้ายังมีเรี่ยวมีแรงอยู่ กระผม/อาตมภาพยินดีไปด้วยทันที แบบปีก่อนโน้นที่คุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธานคณะกรรมการบริหารบริษัทเอ็นซีทัวร์ ได้ชักชวนให้เดินทางไปยังแคชเมียร์ แล้วใช้ทางรถยนต์วิ่งไปยังเมืองเลห์ - ลาดัก ซึ่งเป็นหนทางที่โหดสุด ๆ พูดง่าย ๆ ว่าถ้าไปแล้วมีโอกาสตายมากกว่ารอด..!

คุณนวลจันทร์อยากจะลองเดินทางลักษณะนั้นสักที ในฐานะที่ทำบริษัททัวร์จะได้บอกกับลูกทัวร์อย่างเต็มปากเต็มคำว่าเส้นทางถนนนั้นเป็นอย่างไร ? แล้วก็ได้พบกับความโหดของเส้นทางจริง ๆ ก็คือถึงเวลาหิมะถล่มลงมายาว ๓ - ๔ กิโลเมตร ปิดเส้นทางไปหมด ต้องรอให้รถตัดน้ำแข็ง รถโกยหิมะ มาทำการเจาะช่องให้ ซึ่งการทำงานแบบเร่งด่วน เขาก็ไม่สามารถที่จะเจาะช่องจนรถวิ่งสวนทางกันได้ เนื่องเพราะว่าพื้นที่ในการที่จะโกยหิมะทิ้งไปนั้นจำกัดมาก ก็ได้แต่เจาะช่องให้รถวิ่งได้คันเดียว แล้วก็สลับกันว่าช่วงเช้าทางด้านโน้นวิ่งมา ช่วงบ่ายทางด้านนี้วิ่งไป เหล่านี้เป็นต้น

เมื่อเห็นกำแพงหิมะที่สูงท่วมหัวไป ๓ - ๔ เมตร บางระยะก็ยังเห็นซากรถที่โดนหิมะคลุมอยู่ทั้งคันโผล่มาแต่ล้อนิดเดียว เพราะว่าโดนหิมะดันจนหงายท้องไป สอบถามบรรดาโชเฟอร์แล้วว่า "จะจัดการอย่างไรกับผู้ที่เสียชีวิตอยู่ในนั้น ?" โชเฟอร์บอกว่า "ต้องรอหน้าร้อนให้หิมะละลายแล้วค่อยมาเก็บศพไปทำพิธีทางศาสนา..!"

พวกเราผ่านพื้นที่ในลักษณะนั้นมาก็ถือว่าเป็นเกียรติประวัติในชีวิตอย่างหนึ่ง แล้วก็ขึ้นไปติดอยู่ที่ Gardung La Pass ซึ่งเป็นเส้นทางที่สูงที่สุด คือสูงถึง ๕,๖๐๐ เมตร ถ้าหากว่าตามที่ทางราชการเขากำหนดไว้ก็คือ "ห้ามอยู่ข้างบนนานเกิน ๒๐ นาที" แต่คณะของกระผม/อาตมภาพนั้นติดอยู่ ๒ ชั่วโมงเศษ..! เนื่องเพราะว่าหิมะตกหนัก ทางด้านล่างสั่งปิดทางไม่ให้รถวิ่งขึ้นลง เนื่องเพราะว่าถ้าหากว่าลื่นหิมะ อาจจะไถลลงเหวไปเลย..!