[เถรี]

พวกเราที่รู้กันอยู่ว่าบุคคลที่เป็นนักปฏิบัติ โรคภัยไข้เจ็บแค่นี้ไม่มีอะไรสร้างความกังวลให้ได้ จึงได้ใช้คำพูดประเภทนักปฏิบัติธรรมด้วยกันก็คือ "ว่ากันตรง ๆ" ซึ่งลักษณะของการว่ากันตรง ๆ ปราศจากการปรุงแต่งก็คือลักษณะอย่างนี้ ไม่ใช่ไปด่าใครสาดเสียเทเสีย แล้วก็บอกว่าเป็นคนพูดตรง ถ้าลักษณะอย่างนั้นก็ดูท่าจะไม่ใช่การปฏิบัติธรรมตามหลักของพระพุทธศาสนาแล้ว..!

จนกระทั่งมาวันขึ้นปีใหม่ ขณะที่พวกเรากำลังสวดมนต์ข้ามปีอยู่ ท่านอาจารย์นนท์ก็ตัดสินใจเลิกหายใจเสียดื้อ ๆ..! แต่กระผม/อาตมภาพก็ติดงานต่อเนื่องกันอยู่หลายวัน ไม่มีโอกาสที่จะมาร่วมรดน้ำศพขอขมาพรรคพวกเพื่อนฝูงเลย เพิ่งจะมีวันนี้ที่มีโอกาสเดินทางไปร่วมงาน ญาติโยมที่เจอก็ยังบอกว่า "ไม่ได้จัดงานเสียหลายปี ห่างเหินกันไป ตอนแรกเห็นหน้าก็ว่าคุ้นเคย แต่นึกไม่ถึงว่าจะเป็นหลวงพ่อเล็ก" กระผม/อาตมภาพเองก็รู้สึก "หัวเราะไม่ได้ ร่ำไห้ไม่ออก" ตามสำนวนกำลังภายในเขาทุกครั้ง

เนื่องเพราะแม้แต่ท่านเจ้าคุณพระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร ป.ธ. ๙), รศ.ดร. หรือที่กระผม/อาตมภาพเรียกสั้น ๆ ว่า "ท่านเจ้าคุณอุดม" รองเจ้าคณะจังหวัดนนทบุรี เจ้าอาวาสวัดบางอ้อยช้าง อีกตำแหน่งหนึ่งของท่านก็คือคณบดีคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย บางทีท่านมาเห็นหน้าทีหลังก็ยังตกอกตกใจ เข้ามากราบถวายคารวะกันทีหลัง บอกว่า "ตอนเดินมาไม่ได้คิดว่าเป็นหลวงพ่อเล็ก เพราะว่าท่านเดินไม่เหมือนคนแก่เลย" กระผม/อาตมภาพก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าคนแก่นั้นเดินแบบไหน ? แต่ตนเองก็เดินลักษณะนี้มาตลอดชีวิต

เมื่อได้ถวายปัจจัยไทยธรรมและผ้าไตรช่วยงานให้แก่รักษาการเจ้าอาวาสแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องเดินทางกลับ เพื่อที่จะมาเตรียมข้าวของต่าง ๆ ในการเดินทางไปยังเมืองฮาร์บิน หรือที่เรียกกันตามภาษาจีนว่า "ฮาร์เอ่อปิ้น" มณฑลเฮยหลงเจียง ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งถือว่าเป็นสถานที่สุดโหดแห่งหนึ่งในประเทศจีน เนื่องเพราะว่าอุณหภูมิติดลบหลาย ๑๐ องศาเซลเซียสทุกปี โดยเฉพาะช่วงนี้ ความกดอากาศสูงกำลังแผลงฤทธิ์อย่างเต็มที่ คาดว่าอีก ๒ วันที่เดินทางไปน่าจะอยู่ที่ประมาณ -๒๐ องศาเซลเซียสเศษ..!