[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งก็คือการที่ปรารภเกี่ยวกับกิจการงานคณะสงฆ์ต่าง ๆ ว่า ทำอย่างไรเราถึงจะได้บุคคลที่ให้ใจกับงานได้ ? ซึ่งตรงนี้ไม่ต้องไกลไปถึงไหน บรรดาเพื่อนพระสังฆาธิการต่างก็ยกตัวอย่างเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนขึ้นมาว่า "ทำไมเราถึงไม่มีพระสังฆาธิการแบบหลวงพ่อเล็กมาก ๆ สักหน่อย ? ไม่ว่าจะงานใหญ่งานเล็ก งานใกล้งานไกล ถ้าเป็นงานคณะสงฆ์ ท่านจะทิ้งเรื่องส่วนตัวไปให้กับคณะสงฆ์ก่อนเสมอ" เป็นต้น

ตรงจุดนี้กระผม/อาตมภาพมีข้อประพฤติปฏิบัติจำเพาะตนอยู่ก็คือว่า ถ้าเขาตั้งให้เราเป็นอะไร เราก็ต้องทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด ในขณะที่ตนเองเป็นเจ้าคณะตำบลชะแล เขต ๒ อยู่ เมื่อผู้บังคับบัญชาขอให้ไปเรียนต่อในระดับประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ กระผม/อาตมภาพก็ลาออกจากตำแหน่งเจ้าคณะตำบลอย่างไม่ลังเล เพื่อที่จะไปเรียนให้เต็มที่ ทั้ง ๆ ที่ผู้บังคับบัญชาหลายท่านก็ทักท้วงว่า "เราสามารถเป็นเจ้าคณะตำบลอยู่เหมือนเดิม โดยให้เลขานุการทำงานแทน" แต่กระผม/อาตมภาพเรียนถวายไปว่า "ถ้าเลขานุการทำงานผิดพลาด กระผมก็ต้องรับผิดชอบงานนั้นอยู่ดี เพราะฉะนั้น..ลาออกแล้วให้บุคคลอื่นที่เขามารับตำแหน่ง ทำงานแทนไปเลยจะดีกว่า"

บังเอิญว่ากระผม/อาตมภาพโดนเพื่อนฝูงลากยาวในการเรียน ตั้งแต่ประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก รวมแล้วหมดเวลาไป ๑๐ ปีพอดี เมื่อกลับมาจึงได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าคณะตำบลท่าขนุนเขต ๒ แล้วเลื่อนขึ้นมาเป็นรองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ ปัจจุบันนี้ก็ได้มีมติมหาเถรสมาคม แต่งตั้งให้เป็นที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี แต่ยังไม่ได้รับพระบัญชาจากสมเด็จพระสังฆราช จึงต้องใช้ตำแหน่งรองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิเหมือนเดิมไปก่อน

หลักการปฏิบัติงานทุกอย่าง ไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งไหนก็ตาม กระผม/อาตมภาพก็ยังถืออยู่ในลักษณะที่ว่า เมื่อเราได้รับตำแหน่งหน้าที่อะไร ก็ต้องทำงานนั้นให้ดีที่สุด เพียงแต่ว่าคำว่าดีที่สุดของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน ดีที่สุดของกระผม/อาตมภาพอาจจะกลายเป็นความมหัศจรรย์ในสายตาของพรรคพวกเพื่อนฝูงก็ได้

อย่างที่ท่านเจ้าคุณอาจารย์พระพรหมวัชรธีราจารย์, ศ., ดร. (สมจินต์ สมฺมาปญฺโญ, ป.ธ. ๙) องค์อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ซึ่งได้พบหน้ากันในงานสมโภชหิรัญบัฏของท่าน ท่านยังปรารภว่า "วัดท่าขนุนนี่มาทุกงาน" กระผม/อาตมภาพจึงได้เรียนถวายท่านไปว่า "ถ้าเป็นงานของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย กระผมให้ใจอย่างเต็มที่ครับ"