[เถรี]

วันนี้เป็นวันอังคารที่ ๓๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ทั้งสิ้นเดือนและสิ้นปีภายในวันเดียวกัน อากาศช่วงเช้าอยู่ที่ ๑๘ องศาเซลเซียส กระผม/อาตมภาพออกไปนำผู้บวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติรุ่นที่ ๑/๒๕๖๘ เจริญพระกรรมฐานกันตั้งแต่ตี ๓ ครึ่ง

ส่วนที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คือ ญาติโยมส่วนใหญ่จะรอกันแบบใจจดใจจ่อว่า "เมื่อไรหลวงพ่อจะมานำเสียที" ซึ่งตรงจุดนี้นั้น ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายใช้ความเพียรพยายามในการปฏิบัติธรรมด้วยตนเอง คาดว่าคงจะสามารถยืนหยัดเป็นหลักแก่ผู้อื่นไปนานแล้ว เนื่องเพราะว่าบางท่านที่รู้จักกันมาเกิน ๓๐ ปี ก็ได้ชื่อว่าเป็นคน "สายวัด..สายบุญ" ปฏิบัติธรรมมาแต่เล็กแต่น้อย แต่เหตุที่ไม่ไปไหนเลยก็คือ ทำไปเท่าไรก็ยังเหมือนเดิม..! ก็เนื่องเพราะว่ายึดติดในตัวบุคคล ถ้าหากว่า "ไม่ใช่วัดนี้ เราไม่ปฏิบัติธรรม" "ถ้าไม่ใช่หลวงพ่อรูปนี้ เราไม่ปฏิบัติธรรม" ทั้ง ๆ ที่การปฏิบัติธรรมนั้น ผู้ที่ได้ประโยชน์เป็นคนแรกก็คือตัวเอง

ดังนั้น..ท่านทั้งหลายจะเห็นว่าทางวัดท่าขนุนของเรานั้น เมื่อถึงเวลาแล้วจะไม่มีการรอใคร เนื่องเพราะว่าการปฏิบัติธรรมนั้น เป็นเรื่องของใครทำใครได้ ทำแทนกันไม่ได้ จึงไม่มีการที่จะมารีรอขอความพร้อมเพรียงใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อถึงเวลา กระผม/อาตมภาพก็จะนำการปฏิบัติในทันที ท่านใดมาช้า ก็ถือว่าเสียประโยชน์ของตนเองไป..!

เมื่อทำวัตรเช้าแล้ว กระผม/อาตมภาพต้องรอจนได้เวลา ค่อยนำพระออกบิณฑบาตตามปกติ สำหรับวันนี้ต้องแจ้งแก่ผู้ที่ใส่บาตรเป็นประจำว่า "ในวันพรุ่งนี้ของดบิณฑบาตตามปกติเป็นเวลา ๑ วัน" เนื่องเพราะว่าเรามีการสวดมนต์ข้ามปี จากนั้นก็เป็นงานบิณฑบาตสร้างกุศลรับปีใหม่ ถ้าหากว่าออกบิณฑบาตตามปกติก็จะซ้ำซ้อนกัน แล้วญาติโยมก็ไม่รู้ว่าจะแบ่งใจไปด้านไหนดี ทางวัดจึงตัดสินใจแทน ด้วยการงดบิณฑบาตตามปกติไป ๑ วัน

วันนี้มีนักท่องเที่ยวมากันมากมาย จนกระทั่งที่จะจอดรถก็ไม่มีเช่นเดิม มีสองส่วนที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง ส่วนแรกก็คือ รถยนต์หลายต่อหลายคันนั้น จอดในที่ห้ามจอดชนิดที่ไม่สนใจอะไรเลย ขอให้ตนเองมีที่จอดก็แล้วกัน ถ้าหากว่าท่านมักง่ายในลักษณะแบบนี้ ต่อไปก็จะติดเป็นนิสัย หรือไม่ก็คนรุ่นหลังเห็นแล้วทำตาม ความมีระเบียบซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของชาวต่างชาติของเราก็จะค่อย ๆ สูญหายไป