[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปร่วมงานบำเพ็ญกุศลถวายพระเดชพระคุณพระธรรมคุณาภรณ์ (ไพบูลย์ กตปุญฺโญ ป.ธ. ๘) อดีตเจ้าอาวาสวัดไชยชุมพลชนะสงคราม (พระอารามหลวง) อดีตเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งได้มรณภาพลงที่ประเทศอินเดีย เมื่อวันที่ ๒๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕ โดยมีพระเดชพระคุณพระพรหมดิลก (เอื้อน หาสธมฺโม ป.ธ. ๙, Ph.D.) กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าอาวาสวัดสามพระยา วรวิหาร เป็นประธานสงฆ์ในงานนี้

เมื่อเจอหน้า พระเดชพระคุณพระพรหมดิลกก็เมตตาทักทายว่า "เล็ก..ข้าว่าจะหาเวลาไปวัดท่าขนุน ยังปลีกตัวไม่ได้สักที" กระผม/อาตมภาพจึงได้เรียนถวายว่า "ตอนนี้ทางวัดท่าขนุนอุณหภูมิอยู่ที่ ๑๐ กว่าองศาเซลเซียสเท่านั้น ถ้าหากว่าหลวงพ่อจะเดินทางไปตากอากาศพักผ่อนเมื่อไร ให้เลขานุการติดต่อผมได้ทุกเวลาเลยครับ" เมื่อถึงเวลาตามพิธี พระเดชพระคุณท่านก็เป็นประธานในการนำบูชาพระรัตนตรัย ส่วนกระผม/อาตมภาพเป็นหนึ่งในพระเถระผู้ร่วมสวดพระพุทธมนต์ในงานนี้

เรื่องของหลวงพ่อไพบูลย์นั้น พวกเราทั้งหลายแทบจะลืมไปแล้วว่าท่านเป็นเจ้าคุณชั้นธรรม ซึ่งในยุคนั้นสมัยนั้นต้องถือว่าเป็นพระราชาคณะระดับสูงมาก แต่ว่าพระเดชพระคุณท่านไม่ได้มีความถือเนื้อถือตัวอะไรเลย ย้ำอยู่เสมอว่าท่านเป็นเด็กบ้านนอก โดยเฉพาะกับพระภิกษุสามเณรแล้ว ท่านให้ความเมตตาในทุกด้าน เวลาออกเดินทางตรวจการณ์คณะสงฆ์ ถ้าหากว่าเจอพระภิกษุสามเณรเดินอยู่ข้างทาง ท่านก็จะสอบถามว่า "จะไปทางไหน ?" ถ้าหากว่าเป็นเส้นทางเดียวกัน ท่านก็จะเมตตารับขึ้นรถแล้วไปส่งให้ทุกวัด..!

กระผม/อาตมภาพอยากจะเชื่อว่า "หลวงพ่อไพบูลย์" ที่พวกเราเรียกกันติดปาก จนลืมสมณศักดิ์ของท่านไปนั้น เป็นเจ้าคณะจังหวัดเพียงรูปเดียว ที่ไปจนทั่วทุกวัดภายในจังหวัดกาญจนบุรี ไม่ว่าจะอยู่ลึกในป่าในดงขนาดไหน ท่านก็ล้วนแล้วแต่ไปถึงทั้งสิ้น จนกระทั่งไปทะเลาะกับ "เจ้าพ่อเขาเหล็ก" มาแล้ว

เหตุเพราะว่าท่านไปค้างคืนที่ศาลาการเปรียญวัดเขาเหล็ก อำเภอศรีสวัสดิ์ ซึ่งเป็นดงกะเหรี่ยง แล้วตอนกลางคืนก็มีผี คือเจ้าพ่อเขาเหล็กมาขับไล่ท่านไม่ให้นอนที่นั่น บอกว่าเป็นสถานที่ของตน หลวงพ่อไพบูลย์ถามว่า "มึงเป็นเจ้าพ่อที่นี่ใช่ไหม ?" อีกฝ่ายหนึ่งตอบว่า "ใช่" ท่านถามต่อไปว่า "มึงเป็นใหญ่ในตำบลนี้ใช่ไหม ?" อีกฝ่ายก็ตอบว่า "ใช่" พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่า "มึงเป็นใหญ่แค่ตำบลนี้ แต่ดันไม่รู้จักกูที่เป็นเจ้านาย กูเป็นเจ้าคณะจังหวัด ในจังหวัดนี้ไม่มีใครใหญ่กว่ากูอีกแล้ว ขนาดเจ้านายมึงยังไม่รู้จัก เดี๋ยวกูก็เล่นซะเลย..!" เจ้าพ่อเขาเหล็กพอได้ยินดังนั้น ก็หายวับไปต่อหน้าต่อตา..!