[สุธรรม]

ถาม : อาการโยกโคลง เมื่อเข้าถึงฌานที่ ๒ อย่างไรก็ต้องหายไปใช่ไหมครับอาการนี้ ?
ตอบ : ใช่

ถาม : แล้วอาการโยกโคลงนี่ ทำไมถึงอยู่กับเรานานจังครับ ผมเริ่มปฎิบัติจริงจังตั้งแต่ตอนอายุประมาณ ๒๖ ปี จนป่านนี้ ๔๒ ปีแล้ว มันยังอยู่กับเราอยู่เลยครับ ผมเคยสังเกตว่าต่อให้ทำสมาธิมีความควบแน่นขนาดไหนร่างกายก็ยังโยกโคลงเป็นปกติ ?
ตอบ : ถ้ายังข้ามไม่ได้กี่ร้อยปีก็ยังอยู่แบบนั้น

ถาม : ฌาน ๔ ทำไมร่างกายต้องง่วงจัดถึงเข้าได้ดีครับ พอรู้ว่าร่างกายมันหลับผมกำหนดจิตออกไปเลย แต่เวลาร่างกายปกติแทบเป็นไปไม่ได้เลยครับสำหรับผม ?
ตอบ : อยากมากก็ไปไม่ได้ ตอนใกล้หลับความอยากน้อยลงก็ไปได้

ถาม : ผมเคยไปทำบุญที่บ้านวิริยบารมี แล้วไปถามหลวงพ่อเรื่องจิตออกไปได้แล้ว ไปไหนไม่ได้เลย ลอยไปลอยมาแล้วก็กลับ หลวงพ่อบอกว่า ผมยังตัดร่างกายไม่เป็น จนป่านนี้แล้วเวลาจิตเข้าถึงฌาน ๔ พอจิตออกไปได้ ผมก็ยังออกไปแบบคนโง่เหมือนเดิม ลอยไปข้างบนบ้างข้างล่างบ้างแล้วก็กลับ ออกไปได้นานแค่ไหนมันก็กลับ บางทีออกไปแล้วเกิดอุปาทาน เห็นภาพอะไรไร้สาระแล้วก็กลับ ต่อให้ออกไปแล้วไม่คิดอะไรเลยก็เหมือนเดิมครับ ลอยไปลอยมาแล้วก็กลับ นี่เป็นเพราะวิสัยของพุทธภูมิใช่ไหมครับ หรือเป็นเพราะเรายังยอมรับกฏของกรรมไม่ได้ เกี่ยวกันไหมครับ ?
ตอบ : พิจารณาตัดร่างกายให้ได้ ก่อนออกไปตั้งใจว่าจะไปไหนบ้าง แล้วภาวนาไปจนกว่าจะหลุดออกไปเอง