[เถรี]

อาตมาเองสมัยเป็นฆราวาส มีเพื่อนผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง เก่งมาก ยอมรับว่าเก่งมาก เขามีแต่นำเรา ไม่ใช่เราไปนำเขา แต่ก็เป็นเรื่องอัศจรรย์ตรงที่ว่า พอถึงเวลาเขาทำอะไรได้ ภายใน ๑ - ๒ วัน อาตมาจะทำแบบนั้นได้ แล้วพอซักซ้อมได้คล่องตัว ก็จะเจอหน้ากันพอดี แล้วมาธัมมัสสากัจฉากัน เขาก็จะถามตรงจุดนี้ อาตมาก็จะตอบได้ทุกที ทั้ง ๆ ที่เพิ่งมาทำได้แค่ ๒ - ๓ วัน

ทำเอาเขาโมโหแทบจะบีบคออาตมาตาย..! ก็คือพอเขาถามหมดอาตมาก็หมดกระเป๋าพอดี ไม่มีที่ให้ถอยแล้ว ส่วนเขาก็เดินหน้าไม่ได้เพราะว่าเขาหมดแล้วเหมือนกัน เขาก็คิดว่าอาตมามีมากกว่า จะโดนบีบคอตายมาหลายหนแล้ว เพราะเขาว่าอาตมาปกปิดความสามารถ ไม่ยอมบอกว่าทำอะไรได้บ้าง..!

พอเขาทำได้มากกว่าเดิมปุ๊บ สัก ๒ - ๓ วัน อาตมาก็จะทำได้บ้าง พอซ้อมได้คล่องตัวก็เจอหน้ากันพอดีอีกแล้ว เขาถามขึ้นมา อาตมาก็ตอบได้อีก..! เขาเลยว่าคราวที่แล้วโกหก..! ไหนว่าทำได้แค่นี้ ? ความจริงแล้วอาตมาเพิ่งจะทำได้เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง

ถ้าหากว่ามีเพื่อนร่วมปฏิบัติลักษณะอย่างนั้น ก็จะกระตุ้นให้เราขยันมาก เพราะถ้าเผลอเขาจะแซง การมีเพื่อน ในบาลีเขาใช้คำว่า กัลยาณมิตรเกือบจะเป็นทุกอย่างในชีวิต พระพุทธเจ้าแสดงคุณสมบัติของกัลยาณมิตรไว้ว่า