[เถรี]

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันอังคารที่ ๑๐ ธันวาคม ๒๕๖๗

ช่วงเวลาการปฏิบัติรวมกัน มีความดีอยู่สองประการ ประการแรกที่เห็นชัด ๆ เลยก็คือต้องทำพร้อมกับคนอื่น เราจะเห็นว่าถ้าเราผิดพลาดเมื่อไร จะไม่พร้อมคนอื่นเขา ข้อบกพร่องตรงนั้นจะปรากฎชัดเจนมาก ประการที่สองก็คือคนหมู่ใหญ่อยู่ด้วยกัน กำลังใจไปทางเดียวกัน ในเมื่อไม่ขัดกัน กระแสจะดึงกันเองได้ จะทำให้เรารู้สึกเบาแรง ใจสงบเร็วขึ้น มีใครฟุ้งซ่านมากขึ้นไหม ? ต่างคนต่างฟุ้ง..ใช่ไหม ? มาเจอกันจึงฟุ้งกันใหญ่เลย..!

การปฏิบัติธรรมส่วนรวมจะได้แค่รูปแบบ เพราะว่าความจริงแล้วแต่ละคนความถนัดในการปฏิบัติภาวนาไม่เหมือนกัน บางคนก็ถนัดย่อง ประมาณว่ากลัวเหยียบมดตาย..! บางคนก็จะก้าวยาวจนกระทั่งไปติดคนข้างหน้าอีกแล้ว ก็เลยทำให้เราได้แค่รูปแบบ พอถึงเวลาก็ต้องทำพร้อม ๆ กัน

แต่ถ้าจะเอาให้ได้ผลจริง ๆ ต้องใส่เดี่ยว..คนเดียวไปเลย ต้องการเร็ว ต้องการช้า จะภาวนาอะไรอยู่ที่เรา แต่ก็มีบุคคลอีกจำพวกหนึ่ง ถ้าไม่มีเพื่อน รู้สึกไม่มีอารมณ์จะปฏิบัติ พอมีเพื่อนแล้วค่อยมีกำลังใจหน่อย ประเภทนั้นเรียกว่าต้องมีกัลยาณมิตร