ประการที่ ๑ ก็คือ หาที่จอดรถได้ยากมาก โดยเฉพาะไปงานตามวัดวาอารามต่าง ๆ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเมื่อเข้าไป บางทีก็ออกไม่ได้ จนกว่าบรรดาท่านที่ไปทีหลังจะออกมาก่อน
ประการที่ ๒ เราต้องคอยห่วงใยคนขับอีก ๑ คน ว่าจะกินจะอยู่อย่างไร ? เนื่องเพราะว่าเคยมีตัวอย่างมาแล้ว ในสมัยที่ยังเรียนหนังสืออยู่ ปรากฏว่าเจอคนขับรถของเพื่อนฝูงตีหน้าแปลก ๆ ในตอน ๕ โมงกว่า เกือบ ๖ โมงเย็น พอถามว่า "เป็นอะไรไป ?" เขาบอกว่า "หิวข้าวครับ" ทำเอากระผม/อาตมภาพถึงขนาดลืมตัวไป อุทานออกมาว่า "ตายห่...ตูบวชนานเกินไป ลืมนึกไปว่าคนอื่นเขาต้องกินข้าวเย็นกัน..!" ในเมื่อต้องรับผิดชอบอีกชีวิตหนึ่ง จึงกลายเป็นภาระโดยใช่เหตุ
ประการต่อไปก็คือ การเดินทางทุกอย่างมีความเสี่ยงเสมอ ถ้าหากว่ามีการเฉี่ยวการชนกัน ต่อให้ท่านมีประกัน ก็ต้องเสียเวลาไปนานกว่าที่เรื่องจะจบลง กว่าที่เราจะเอารถมาใช้งานได้อีก ไม่เหมือนกับใช้รถขนส่งสาธารณะ ที่เราลงแล้วก็จบกันไปเลย ทำเอาพรรคพวกเพื่อนฝูงถึงขนาดบ่นว่า "คิดอย่างนี้ก็มีด้วย..!"
อีกประการหนึ่งก็คือการที่เราเดินทางในลักษณะแบบนี้นั้นมีความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูง ถ้าหากว่านำรถของทางวัดไป ถึงเวลาเราจะแวะที่ไหนก็สะดวกสบายด้วยประการทั้งปวง แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยในการเดินทางอยู่สักหน่อย แต่ก็เป็นความเหน็ดเหนื่อยของคนขับรถมากกว่า กระผม/อาตมภาพขึ้นรถได้ก็แผ่เมตตาภาวนาไปเรื่อยเปื่อย บางทีไม่มีอะไรก็กราบเรียนถามเรื่องนั้นเรื่องนี้กับครูบาอาจารย์ หรือท่านที่มาสงเคราะห์ ทำให้ไม่รู้สึกว่าหนทางนั้นไกล
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น การที่เดินทางด้วยเครื่องบิน บางทีกระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้ชอบใจ แต่เมื่อเป็นความประสงค์ของทางเจ้าภาพ ก็จำเป็นที่จะต้องไปเพราะว่าเขาถวายตั๋วมาให้ ไม่ใช่เราไปซื้อหาด้วยตนเอง นี่ก็เป็นเหตุผลเดียวกับการที่กระผม/อาตมภาพจะไม่เดินทางไปต่างประเทศอย่างเด็ดขาด ถ้าไม่มีเจ้าภาพออกค่าใช้จ่ายในการเดินทางทั้งหมดให้
เนื่องเพราะว่าการเดินทางไปต่างประเทศนั้น บางคนก็ถือว่าเป็นเรื่องโก้ ถึงเวลาก็เอามาคุยทับเพื่อนฝูงว่าไปประเทศนั้นมาแล้ว ไปประเทศนี้มาแล้ว มีบางท่านถึงขนาดจำพรรษาปีละ ๑ ประเทศก็มี ถ้าท่านต้องการจะสร้างเกียรติประวัติแบบนั้นโดยที่เอาเงินสงฆ์ไปใช้ กระผม/อาตมภาพก็ไม่เห็นด้วย เนื่องเพราะว่าเงินสงฆ์ก็ควรที่จะใช้ในกิจการงานของคณะสงฆ์ ไม่ใช่ถึงเวลารับกฐินเสร็จ ก็เดินทางไปเที่ยวต่างประเทศกัน บางท่านหนักข้อไปยิ่งกว่านั้น รับกฐินเสร็จก็ออกรถป้ายแดงคันใหม่ ทั้ง ๆ ที่คันเก่า อายุใช้งานก็เพิ่งจะปีเดียวเท่านั้น..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-12-2024 เมื่อ 19:44
|