[เถรี]

ขงจื๊อเป็นอะไรกับขงเบ้ง ? ไม่ได้เป็นอะไรหรอก คนหนึ่งแซ่ขง อีกคนหนึ่งแซ่จูกั๊วะ ขงเบ้งคือจูกั๊วะเหลียง แต่ว่าชื่อรองคือข่งหมิง คือจีนเขาจะมีชื่อรองตอนโตแล้ว คล้าย ๆ กับชื่อเล่นของคนไทย ถ้าไม่คุ้นกันเขาจะไม่เรียกกันด้วยชื่อรอง บ้านเราชินกับสำนวนจีนฮกเกี้ยนของเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ก็เลยกลายเป็นขงเบ้ง แบบเดียวกับที่เราเรียกเล่าปี่ แต่คนจีนไม่รู้จักหรอก รู้จักแต่หลิวเป้ย กวนอูคนจีนก็ไม่รู้จัก เขารู้จักแต่กวนกง เตียวหุยก็ไม่รู้จัก รู้จักแต่จางเฟย

คนจีนมีความกตัญญูเพราะว่าโดนครอบงำด้วยแนวคิดของขงจื่อ ซึ่งท่านกำหนดเอาไว้ว่า "อกตัญญูมีอยู่สาม ไร้บุตรหลานอยู่อันดับหนึ่ง" ไม่สืบทอดตระกูล..โคตรอกตัญญูเลย..! อาตมาจัดอยู่ในประเภทนี้เลย เพราะว่าไม่แต่งงาน ไม่มีลูกไม่มีหลาน..ใช่ไหม ?

สมัยก่อนคนโน้นก็โดน คนนี้ก็โดน "เมื่อไรจะแต่งงานสักที ?" "เมื่อไรจะให้พ่อแม่ได้อุ้มหลาน ?" "ปู่ย่าตาทวดอยากจะมีเหลน" อยากมีแล้วทำไมไม่หาเอง..?! ทำไมต้องมาหาจากเรา ? คนจีนกตัญญูอยู่ในสายเลือด เขาจะมีตัวอย่าง ๒๔ กตัญญู ลองไปศึกษาดูบ้างนะ เผื่อว่าใครทำตามแบบได้

การที่เราจะกตัญญูต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็อย่างที่เรากำลังทำกันอยู่นี่ ก็คือศึกษาและปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม เขาใช้คำว่า ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ

คำว่า สมควรแก่ธรรม ก็คือ ทำให้เกิดผล ท้าพิสูจน์ได้ ถึงเวลาใครกล่าวตู่ว่า ธรรมะของพระพุทธเจ้าทำไปก็ไม่มีผลหรอก เราจะได้ไปนั่งแก้ตัวให้ได้ เป็นทนายแก้ต่างให้กับพระพุทธศาสนา

ดังนั้น..ในเรื่องของการปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ไม่ใช่มานั่งพักผ่อนกัน ไม่ใช่มาฟังหลวงพ่อคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่คือการรักษาอารมณ์ใจตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินเข้ามาในวัด จนก้าวสุดท้ายที่ออกจากวัด แล้วก็ไม่ได้จบแค่นั้น เพราะว่ากิเลสกินเราทุกเวลา ทุกนาที ทุกวินาที ก็แปลว่าเราจะต้องรักษาอารมณ์ใจให้อยู่ในด้านดีให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เหตุที่ใช้คำนี้ก็เพราะว่า พวกเรายังไม่สามารถที่จะรักษาอารมณ์ใจให้สม่ำเสมอได้ตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน..!