[เถรี]

สมัยนี้ไม่ค่อยได้ฆ่า "เบื้อ" กันแล้วกระมัง อาตมาได้ยินข่าวครั้งสุดท้ายน่าจะเกือบ ๔๐ ปีแล้ว อยู่ที่ป่าภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ เบื้อเป็นสัตว์ตระกูลโฮโมเซเปียนนี่แหละ เพียงแต่พัฒนาการไม่สมบูรณ์ จึงไม่มีหัวเข่า รูปร่างเหมือนมนุษย์ทุกอย่างแต่คล้าย ๆ กับพวกคนป่า มีเปลือกไม้นุ่งบ้าง ไม่มีบ้าง

ส่วนใหญ่แล้วคนเวลาล้อมล่าเบื้อ ก็จะเอาเถาวัลย์ไปขึงไว้ระดับหน้าแข้ง ขึงเอาไว้รอบ ๆ บริเวณที่เบื้ออยู่ แล้วก็เฮกันเข้าไป เจ้าพวกเบื้อพอวิ่งหนีไป ก็จะสะดุดเถาวัลย์ล้ม แล้วลุกขึ้นไม่ได้เพราะไม่มีหัวเข่า ต้องตะเกียกตะกายดึงตัวเองไปจนเจอต้นไม้ แล้วเกาะต้นไม้ลุกขึ้นค่อยวิ่งต่อ แต่ถ้าวิ่งได้นี่จะเร็วกว่าเรามาก

สมัยก่อนเขาจับมาทำอาหาร อาตมาไม่เคยเห็นคาตา ได้ยินแต่เขาเล่าว่า บางทีคนก็จับตัวเมียมาข่มขืน เพราะก็เหมือนกับคนดี ๆ นี่แหละ เพียงแต่เป็นคนป่า อาตมาไม่เคยเห็นเขากินเบื้อ แต่เคยเห็นเขาจับลิงถอดเสื้อ ถึงเวลาก็ตัดหัว ตัดมือ ตัดตีน เอามีดกรีดหน้าอก กรีดมาทางแขน กรีดทางขา ลอก คว่าก..! อย่างกับจับเด็กถอดเสื้อ

ตอนนั้นพาโยมขึ้นไป ๔ - ๕ คน เขาถอดเสื้อเสร็จก็จัดแจงปิ้งกันตรงนั้นเลย สุมไฟอ่อน ๆ รมควันไว้ทั้งคืน แล้วกลิ่นก็เข้ามาทางที่นอน ๔ - ๕ คนที่ไปด้วยไม่มีใครนอนหลับเลย เขาบอกว่า "ภาพมันติดตา เหมือนกับเด็กไม่ได้ใส่เสื้อ..!" อย่างนั้นก็ต้องไปเกิดใช้เขาชาติละตัวตามจำนวนที่ฆ่าเอาไว้