[เถรี]

ก่อนทำวัตรเย็น วันอาทิตย์ที่ ๘ ธันวาคม ๒๕๖๗

เรื่องของการปฏิบัติธรรม เป็นเรื่องของตัวใครตัวมันที่ชัดเจนที่สุด ไม่สามารถที่จะทำแทนกันได้ ใครทำคนนั้นได้ พอ ๆ กับกินข้าว มีคนอื่นกินแล้วเราอิ่มบ้างไหม ? ไม่มี..เราต้องกินเอง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นถ้าหากว่าร่างกายนี้หิวง่าย ต้องกินทั้งวัน แล้วเราก็ไปกินเช้า-เย็นบ้าง เช้า-กลางวัน-เย็นบ้าง ก็แปลว่าตอบสนองความต้องการของร่างกายไม่ทัน นี่เปรียบให้ฟังว่า ถ้าเราสู้กับกิเลสแค่เช้า-กลางวัน-เย็น โอกาสชนะไม่มี ต้องสู้กันชนิดเอาชีวิตเข้าแลกทั้งวันทั้งคืน จะหลับ จะตื่น จะยืน จะนั่ง ต้องพร้อมที่จะรบราฆ่าฟันห้ำหั่นกับกิเลสอยู่เสมอ ก็คือรบด้วยศีล รบด้วยสมาธิ รบด้วยปัญญา

มีคนถามว่า "องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าห้ามไม่ให้พระมีเพศสัมพันธ์ ไม่เป็นการผิดธรรมชาติหรือ ?" ต้องถามว่า "ธรรมชาติแบบไหน ?" ธรรมชาติแบบสมมติทางโลกหรือเป็นธรรมชาติของธรรมแท้ พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามเรื่องราคะอย่างเดียวนะ พวกเราอย่าเข้าใจผิด..!

อุปะสัมปันเนนะ ภิกขุนา อะทินนัง เถยยะสังขาตัง นะ อาทาตัพพัง อุปสัมบันคือผู้บวชทั้งหลาย ต้องละเว้นจากการลักขโมย ห้ามอะไร ? ห้ามความโลภ

สัญจิจจะ ปาโณ ชีวิตา นะ โวโรเปตัพโพ อุปสัมบันทั้งหลายพึงละจากการเบียดเบียน ตัดซึ่งชีวิตของผู้อื่น ห้ามอะไร ? ห้ามโทสะ

แล้วคราวนี้ถึงจะไปโน่น อุปะสัมปันเนนะ ภิกขุนา เมถุนโน ธัมโม นะ ปะฏิเสวิตัพโพ อุปสัมบันทั้งหลาย พึงเว้นจากการเสพเมถุนธรรม คือเรื่องของคนคู่ ห้ามเรื่องอะไร ? ห้ามราคะ

ถ้าสามารถละเว้นทั้งหมดนี้ได้ก็แปลว่าโมหะไม่มี ก็แปลว่ากิเลสใหญ่ที่มีหน้าตาชัด ๆ ก็คือสามตัว ราคะ โลภะ โทสะ ท่านไม่ได้ห้ามเฉพาะเรื่องของกามารมณ์ที่เป็นส่วนของราคะ แต่ห้ามทุกอย่าง

เพียงแต่กามารมณ์เป็นเรื่องของการสร้างโลก ซึ่งธรรมชาติจะบังคับพวกเราเองโดยอัตโนมัติ ถึงเวลาระบบร่างกายจะกระตุ้นให้ต้องการสืบพันธุ์ แต่ไม่ได้หมายความว่าถึงเวลาแล้วสภาพของเราจะไม่บังคับให้เราโลภ ไม่ได้บังคับให้เราโกรธ ก็บังคับอยู่เป็นปกติ เพราะว่าถ้าไม่ไขว่คว้ามาเราอาจจะไม่มีอะไรไว้อุปโภคบริโภค ก็คือถึงแก่ความตาย ถ้าหากว่าไม่โกรธเกรี้ยวเข่นฆ่าล้างทำลายกัน เราอาจไม่มีพื้นที่สำหรับดำรงชีวิต..ตาย ก็แปลว่าเรื่องของรัก โลภ โกรธ เป็นเรื่องปกติ