[เถรี]

เมื่อหลวงพ่อสมเด็จฯ ทำการเจิมและพรมน้ำมนต์เสร็จเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้กราบขอตัวเดินทางออกมา ชื่นชมความกว้างใหญ่ไพศาลของโรงเรียนโรงเรียนนาคประสิทธิ์ และวัดบางช้างเหนือ ซึ่งในอดีตกาลนับร้อยปีที่ผ่านมานั้น มีหลวงปู่จ้อย วัดบางช้างเหนือเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่มีคนเคารพนับถือเป็นอย่างยิ่ง เนื่องเพราะว่าท่านมีวาจาสิทธิ์ อย่างเช่นว่าบอกเรือกลไฟให้หยุดก็ต้องหยุด ไม่สามารถจะไปได้ ทั้ง ๆ ที่เดินเครื่องอย่างเต็มที่ บอกให้เดินหน้าก็เดินหน้าได้อย่างที่ท่านสั่ง..!

วัตถุมงคลของหลวงปู่ที่โด่งดังก็ประกอบไปด้วยตะกรุดไม้ไผ่ และลิงที่แกะจากหินสบู่ เนื่องเพราะว่าหลวงปู่จ้อยท่านเกิดปีวอก ลิงหรือหนุมานของท่านนั้นมีเอกลักษณ์ที่ชัดเจนว่าแกะจากหินสบู่เท่านั้น ในเรื่องความขลังของหลวงปู่จ้อยนั้นมีมากเหลือเกิน ขนาดที่มีพรานมายิงนกภายในวัด ท่านบอกว่า "ยิงกอไผ่ของข้าให้ออกเสียก่อน" บรรดาพรานทั้งหลายยิงปืนเท่าไรก็ "สับไม่แตก" ตามภาษาโบราณ ภายหลังชาวบ้านก็เลยช่วยกันตัดกอไผ่กอนั้นไปแบ่งปันกันเป็นวัตถุมงคลเสียหมด..!

ยังโชคดีว่าวิชาการของหลวงปู่จ้อย วัดบางช้างเหนือนั้น ยังถ่ายทอดมายังหลวงปู่รุ่ง วัดดอนยายหอม และพ่อพรหม ซึ่งเป็นโยมบิดาของหลวงปู่เงิน วัดดอนยายหอม ซึ่งพ่อพรหมนั้นเคยทำให้ลูกศิษย์ได้ดู ด้วยการกลั้นหายใจแล้วเอาหัวแม่เท้ากดพื้น สามารถบังคับเรือให้หยุดนิ่งกลางแม่น้ำได้เช่นกัน

ส่วนหลวงปู่รุ่ง วัดดอนยายหอมนั้นก็ได้สร้างตะกรุดไม้ไผ่ตามแบบของครูบาอาจารย์ แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าหลวงปู่รุ่งท่านสึกหาลาเพศเสียในวัยชรา ทำให้หลวงพ่อเงินวัดดอนยายหอมต้องขึ้นเป็นเจ้าอาวาสแทน แล้วปู่รุ่งท่านก็อยู่ในลักษณะของฆราวาสจอมขมังเวทย์จนกระทั่งสิ้นชีวิต

วีรกรรมของหลวงปู่จ้อย วัดบางช้างเหนือ หรือที่ชาวบ้านบางคนเรียกว่า "หลวงปู่เจ๊ก" นั้น มีมากเหลือเกิน โดยเฉพาะการที่ท่านแบกไหน้ำตาลเมาฉันได้ทั้งวัน แต่พอพระสังฆการีจากกรุงเทพมาสอบสวน ปรากฏว่าเป็นน้ำเปล่า..! พอถึงเวลาท่านรินน้ำเปล่าหรือว่าน้ำชาให้ก็กลายเป็นเหล้า สังฆการีเหล่านั้นถึงได้รู้ว่าโดนหลวงปู่จ้อยท่านหลอกเสียแล้ว เนื่องเพราะว่าถ้าท่านไม่ทำตัวสำมะเลเทเมา ก็จะมีแต่ชาวบ้านมากวนไม่เว้นแต่ละวัน ท่านจึงอาศัยอำนาจของอภิญญาสมาบัติ แสดงให้คนเขาเห็นเป็นหลวงตาแก่ขี้เมา คนจึงไม่ค่อยที่จะมารบกวนมากนัก