[เถรี]

แต่เนื่องจากว่าพระภิกษุของเราส่วนใหญ่แล้ว ท่านไม่มีความเด็ดขาดประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งก็คือมีความเมตตาเป็นปกติ จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพไปนึกถึงหลวงปู่จันทร์ - พระเดชพระคุณพระพุทธพจนวราภรณ์ (จันทร์ กุสโล ป.ธ. ๕) อดีตเจ้าอาวาสวัดพระเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งตอนนั้นพระเดชพระคุณท่านเป็นพระเทพกวี ยังเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าดาราภิรมย์อยู่

ท่านได้บอกไว้ว่า "ถ้าเมตตาเกินประมาณ เราจะเจอคนพาลทั้งเมือง" ซึ่งในปัจจุบันนี้เราก็จะเห็นแล้วว่า การที่พระภิกษุของเรา โดยเฉพาะเจ้าคณะปกครองหรือว่าพระอุปัชฌาย์อาจารย์ให้ความเมตตา แต่บุคคลที่ไม่รู้สำนึก ก็มีแต่จะสร้างความเสียหายให้กับคณะสงฆ์มากขึ้นไปทุกที

แล้วบุคคลที่สงสัยข้องใจว่า ทำไมคณะสงฆ์ไม่จัดการให้เด็ดขาดไป ? ก็อยากจะให้ท่านทั้งหลายไปนึกถึงภาษิตโบราณที่ว่า "อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้" คำว่า "รัน" ในที่นี้ก็คือ "การทุบตี" นั่นเอง เราจะมีสำนวนว่า "ตีรันฟันแทง" ถ้าหากว่าเอาไม้สั้น ๆ ไปทุบใส่กองขี้ แล้วคิดว่าขี้จะกระจัดกระจายใส่ตัวท่านบ้างหรือไม่ ?

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงไม่มีใครอยากจะเปื้อนขี้ ปล่อยให้ท่านทั้งหลายเหล่านี้แตกดับไปเองตามธรรมชาติ หรือไม่ก็ให้พระอุปัชฌาย์อาจารย์ของท่านออกมาจัดการเอง แต่ดูท่าแล้วว่า ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพระอุปัชฌาย์อาจารย์ล่วงลับไปแล้ว ก็อาจจะเป็นไปได้ว่า พระอุปัชฌาย์อาจารย์นั่นแหละที่ไม่อยากจะเอาไม้สั้นไปรันขี้ ก็เลยทำให้เรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในสังคมไทย ทำให้ผู้คนเสื่อมความเคารพนับถือต่อพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนาไปอีกมาก

ท่านทั้งหลายเหล่านี้เมื่อขาดสมณสัญญา ไม่ได้นึกว่าตนเองเป็นพระภิกษุสามเณร ก็มักจะเอาจริตนิสัยความเป็นฆราวาส ออกมาใช้ในตอนเป็นพระภิกษุสงฆ์ ซึ่งจะสร้างปัญหาในการปกครองกันอยู่เสมอ ถ้าเจ้าอาวาสหรือว่าพระอุปัชฌาย์ผู้คอยดูแลไม่มีความเด็ดขาด รับประกันได้ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ มีแต่จะเกิดขึ้นมากขึ้นไปเรื่อย ๆ เพราะว่าสมัยนี้สื่อโซเชียลนั้นเร็วมาก

โดยเฉพาะเมื่อต้องการเรตติ้งก็นิมนต์บรรดา "ตัวตึง" เหล่านี้ไปออกรายการ เสร็จแล้วก็ทำให้คนที่ "อยากจะดัง" หรือว่า "อยากจะได้แสง" บ้าง ก็ไปทำตัวอยู่ในลักษณะคล้ายคลึงกัน สร้างความปวดหัวให้แก่พระเถระผู้ต้องรับผิดชอบกันไม่เว้นแต่ละวัน