วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๑๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ อีกสักครู่หนึ่งกระผม/อาตมภาพต้องเดินทางขึ้นไปร่วมพิธีเปิดการปฏิบัติธรรมประจำปี ของนิสิตวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี ศรีไพบูลย์ ที่วัดวังก์วิเวการาม หรือที่เรียกกันง่าย ๆ ว่าวัดหลวงพ่ออุตตะมะ อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งในระหว่างทางนั้น คลื่นอินเตอร์เน็ตจะขาดเป็นช่วง ๆ อาจจะเกิดความยากลำบากต่อการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน จึงได้บันทึกเสียงตั้งแต่ตอนนี้
สำหรับช่วงสองวันนี้ สิ่งแรกเลยก็คือคำขอแสดงความยินดีที่ประเดประดังเข้ามาอย่างชนิดท่วมท้นล้นหลั่ง จากบรรดาพรรคพวกเพื่อนฝูงไปจนไปถึงผู้บังคับบัญชา ที่กระผม/อาตมภาพได้รับมติจากมหาเถรสมาคม ให้แต่งตั้งเป็นที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี กระผม/อาตมภาพก็ยังแปลกใจว่า ตำแหน่งที่ปรึกษาในสมัยก่อนนั้น เขาถือว่าเป็นตำแหน่งว่างงาน โดนแขวนเอาไว้เฉย ๆ ทำไมถึงมายินดีกันมากมายขนาดนี้ ?
เมื่อสอบถามดูแล้ว ปรากฏว่าในยุคนี้สมัยนี้ ตำแหน่งที่ปรึกษานั้น คุณจะมุดน้ำดำดินบินขึ้นฟ้าไปทางไหนก็ออกได้ทุกทิศทุกทาง มีสิทธิ์ที่จะก้าวไปสู่ความเจริญก้าวหน้าได้ง่ายกว่าสมัยก่อนหลายเท่านัก กระผม/อาตมภาพจึง "ถึงบางอ้อ" แต่นั่นน่าจะสำหรับบุคคลอื่น
เนื่องเพราะว่าตนเองนั้นไม่เคยขออะไรให้กับตนเองมาก่อนเลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีและได้รับ เกิดจากความเมตตาของผู้บังคับบัญชาที่ท่านให้มาทั้งสิ้น เพราะถือคติเรื่องของ "ยศช้างขุนนางพระ" ได้มานอกจากไม่ช่วยอะไรแล้ว ยังอาจจะทำให้เกิดภาระงานหนักขึ้นอีกด้วย จึงไม่ได้คิดที่จะไปดิ้นรนให้มีให้ได้เหมือนกับคนอื่นเขา จนกระทั่งผู้บังคับบัญชาท่านทนไม่ได้ก็มอบมาให้เอง กระผม/อาตมภาพก็ถือหลักว่า "ถ้าผู้ใหญ่ให้ก็ยินดีรับเอาไว้ แต่ถ้าให้ไปไขว่คว้าเองนั้น จะไม่กระทำอย่างเด็ดขาด..!"
เรื่องที่หลายต่อหลายท่านแสดงความยินดีมา จึงอาจจะเป็นการยินดีเสียเปล่า เนื่องเพราะว่าตำแหน่งที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีที่กระผม/อาตมภาพทราบมา ก็มีที่มรณภาพคาตำแหน่งไปแล้วหลายรูป อย่างเช่นพระเดชพระคุณพระเทพเมธากรณ์ (ณรงค์ ปริสุทโธ ป.ธ. ๔) อดีตเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี พระเดชพระคุณพระราชรัตนวิมล (พยุง ฐิตสีโล ป.ธ. ๔) อดีตเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี สองท่านนี้เป็นพระเถระผู้ใหญ่ที่กระผม/อาตมภาพให้ความเคารพนับถือเป็นอย่างมาก ท่านทั้งสองรับตำแหน่งที่ปรึกษาแล้ว ก็มรณภาพไปคาตำแหน่งนั่นเอง..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 12-12-2024 เมื่อ 03:47
|