[เถรี]

ทางด้านจังหวัดนนทบุรีนั้นต้องบอกว่าเหนียวแน่นมาก เนื่องเพราะว่าพระครูนนทสุตาภรณ์ วัดเชิงกระบือ และพระมหาศรีสมหวัง ธมฺมธีโร ป.ธ. ๕ วัดลานนาบุญ ท่านก็เดินทางมาถึง ขาดไปเพียงรูปเดียว เพราะว่ามรณภาพไปตั้งแต่เพิ่งจะปฏิบัติธรรมพระอุปัชฌาย์ ก็คือหลวงพ่อพระครูสุตธรรมานุสิฐ - บุญกลาง จารุธมฺโม อดีตเจ้าอาวาสวัดบางศรีเมือง

แปลว่าทางด้านจังหวัดนนทบุรีนั้นมาครบถ้วน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ อีกท่านหนึ่งที่มาไกลก็คืออดีตพระมหาจำนงค์ ปภสฺสโร ปัจจุบันก็คือพระครูสุตชยากร วัดบ่อแร่ อำเภอวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท ท่านเดินทางมาตั้งแต่ตี ๔ บอกว่ากว่าจะมาถึงก็เล่นเอาเกือบเพลพอดี..!

เมื่อเข้าสู่การประชุม เรื่องที่ปรารภก็คือความวุ่นวายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายในคณะสงฆ์ของเรา โดยมีการย้ำเตือนให้บรรดาเพื่อนพระอุปัชฌาย์ทั้งหลาย ควบคุมเข้มงวดต่อสัทธิวิหาริกของตน หรือว่าต่อพระภิกษุสามเณร ฆราวาส ภายในวัดของตน ในขณะเดียวกันก็อย่าได้หวั่นไหวกับกระแสโจมตีต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น เนื่องเพราะว่าอะไรที่เป็นของเทียมย่อมอยู่ได้ไม่นาน อะไรที่เป็นของแท้ ถึงเวลาก็จะยืนหยัดผ่านกาลเวลา สามารถพิสูจน์กันได้ด้วยตนเอง

เมื่อปิดประชุมแล้ว ทุกท่านก็ลากลับด้วยความประทับใจ มีหลายท่านตั้งใจจะเดินทางไปวัดวังก์วิเวการาม เพื่อสักการะสังขารหลวงปู่อุตตะมะด้วย ส่วนที่เหลือก็นำพาญาติโยมเดินทางกลับ กระผม/อาตมภาพกราบขอบคุณพรรคพวกเพื่อนฝูงที่เดินทางมาไกลทุกรูป

หลายต่อหลายรูปก็บอกว่า "วัดท่าขนุนไกลแค่ไหน ผมก็ต้องไปให้ได้ เพราะท่านมีบุญคุณกับผม" ท่านโน้นก็บอกว่ามีบุญคุณตอนนั้น ท่านนี้ก็บอกว่ามีบุญคุณตอนนี้ จนกระผม/อาตมภาพต้องถามว่า "ถ้าไม่มีบุญคุณแล้วกะว่าจะไม่มาใช่ไหม ?" จึงได้หัวเราะส่งท้ายกันแล้วก็ปิดงานวันนี้ลงไป ในลักษณะที่ผู้ร่วมงานส่วนใหญ่สะบักสะบอมไปตาม ๆ กัน เพราะว่าตั้งแต่ก่อนตี ๓ จนกระทั่งเย็นย่ำลง แล้วยังต้องมีการทำวัตรค่ำและบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนนี้อีก

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)