[เถรี]

เมื่อเดินไปให้กำลังใจแก่ฝ่ายจัดการจราจรและโรงทานต่าง ๆ แล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขออนุญาตฝ่ารถติดกลับมา เพื่อจะไปเยี่ยมพระวิปัสสนาจารย์ ซึ่งเข้าโครงการพัฒนาศักยภาพพระวิปัสสนาจารย์ ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง)

แต่ปรากฏว่าเส้นทางอยุธยา - บางบัวทองนั้น ขาเข้ารถติดนิ่ง ๆ ไม่กระดิกกระเดี้ย ไม่ขยับเลย กระผม/อาตมภาพจึงลงไปทำหน้าที่จราจร โบกรถให้น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ขับรถตะแคงข้างลงไปข้างทาง โดยที่ใช้วิธีตะแคงข้างวิ่งไปจนกระทั่งถึงทางแยก แล้วเลี้ยวซ้ายวิ่งมาทางด้านเชียงรากน้อย ปทุมธานี ด้านนี้รถค่อยติดน้อยลง กว่าที่จะฝ่าฟันออกมาถึงกาญจนาภิเษก และถนนปิ่นเกล้าฯ - พุทธมณฑล ก็แทบจะล้มประดาตาย..!

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าพระวิปัสสนาจารย์ ก็คือพระสมุห์ชยุตม์ อธิปญฺโญ, ดร. วัดบางพระ จังหวัดฉะเชิงเทรา กำลังคุมการฝึกภาคปฏิบัติอย่างเข้มข้น เพราะว่าเป็นการเดินจงกรมแบบสติปัฏฐาน ๖ ระยะ ในระยะที่ ๕ และระยะที่ ๖ กระผม/อาตมภาพก็เข้าไปร่วมเดินจงกรมด้วยเป็นระยะเวลาหนึ่ง แล้วก็ขอตัวออกมา เซ็นสมุดเยี่ยม จากนั้นก็ขอตัวเพื่อเดินทางกลับ โดยมีพี่กวง (พระครูสังฆกิจจารักษ์, ดร.) วัดสิงห์ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นเรียนมากับกระผม/อาตมภาพ ตั้งแต่สมัยประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ ปริญญาตรี ปริญญาโท ครั้นมาถึงปริญญาเอก ท่านบอกว่าไม่มีทุนเรียนต่อ

จึงมีกระผม/อาตมภาพกับเพื่อนฝูงแค่ไม่กี่คน ซึ่งประกอบไปด้วยพระครูไพโรจน์ภัทรคุณ, ดร. วัดสระพัง พระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. วัดวังปะโท่ และพระครูปลัดไพฑูรย์ เมธิโก, ดร. วัดเทียนดัด ไปเรียนด้วยกันอยู่แค่ ๔ ใน ๔๐ รูปของปริญญาโทรุ่นนั้น ภายหลังพระมหาสมนึก วรธมฺโม, ดร. วัดกระโจมทอง ไปเรียนทีหลัง แต่ว่าเป็นสาขาพระพุทธศาสนา ไม่ใช่สาขาการจัดการเชิงพุทธเหมือนที่พวกกระผม/อาตมภาพเรียน

เมื่อหมดภาระในการเรียนแล้ว กระผม/อาตมภาพก็มาส่งพรรคพวกเพื่อนฝูงอีกหลายรูปเข้าเรียน จนกระทั่งถามถึงความประสงค์ของพี่กวงแล้ว ท่านเองบอกว่า "ถ้าหากว่าหลวงพ่อส่ง ผมก็จะเรียน"

เรื่องนี้ต้องขอบอกว่าพี่กวงนั้น ท่านแม้ว่าจะอายุมากกว่า พรรษามากกว่า แต่ท่านฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของกระผม/อาตมภาพไปนานแล้ว ก่อนหน้านี้ท่านเป็นประเภทปะฉะดะ พร้อมชนทุกรูปแบบ..! แต่พอเรียนด้วยกันมาจนถึงปริญญาตรี ท่านก็ค่อย ๆ ปรับตัวมา ท่านบอกว่า "ผมได้พี่เล็กเป็นตัวอย่าง ทำให้เห็นว่าพระเถระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอย่างแท้จริงนั้นยังมีอยู่ ผมถือว่ายังไม่สายที่จะกลับตัวมาเลียนแบบปฏิปทาตามพี่เล็กบ้าง"

ตั้งแต่นั้นมา ท่านก็ยกให้กระผม/อาตมภาพเป็นครูบาอาจารย์ของท่านรูปหนึ่ง เจอหน้าเมื่อไรก็ขอกราบขอไหว้ในฐานะครูบาอาจารย์ โดยที่ไม่ได้คำนึงเรื่องของอายุกาลพรรษาของท่านที่มีมากกว่า ทำเอาเพื่อนฝูงเก่า ๆ ที่รู้นิสัยหัวร้อน พร้อมชนทุกรูปแบบของท่าน เกิดความทึ่งไปตาม ๆ กัน ว่า "อาจารย์เล็กใช้คาถาบทไหนเป่าหัวให้วะ ? ตากวงถึงได้กลายเป็นอย่างนั้น..!"