[เถรี]

กระผม/อาตมภาพกำลังที่จะเดินทางไปยังเมืองฮาร์บิน เพื่อทดสอบดูว่าการตายแล้วไม่เน่าเป็นอย่างไร วันนี้ได้ยินว่าที่เมืองฮาร์บินนั้น อากาศ -๑๔ องศาเซลเซียสแล้ว กว่าจะถึงช่วงระยะที่ตนเองกำหนดเดินทางไป ได้ยินว่าช่วงนั้นมักจะเฉลี่ยอยู่ที่ -๓๐ องศาเซลเซียส..!

กระผม/อาตมภาพได้บอกกล่าวกับทุกคนที่ร่วมทีมไปแล้วว่า "ถ้าไปด้วยกันก็แปลว่าตัวใครตัวมัน..!" เนื่องเพราะว่าประการแรก กระผม/อาตมภาพตั้งใจไปหาที่ตาย..! ประการที่สอง ไม่เคยไปยังสถานที่นั้นมาก่อนเลย ไม่รู้จัก "ใคร" เลยสักคน ไม่รู้ว่าจะต้องไปขอความช่วยเหลือจาก "ใคร" พูดง่าย ๆ ว่าใครมีความสามารถในการเอาตัวรอดจากการหนาวตายได้ ก็พยายามทำเองให้สุดชีวิตก็แล้วกัน..!

เมื่อเสร็จพิธีแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงขอตัวออกมาด้านนอก บรรดาพระและฆราวาสที่เห็นว่ากระผม/อาตมภาพจะกลับ ต่างก็ฉวยเอาภัตตาหารใส่ถุงใส่ถ้วยมาถวายเป็นจำนวนมาก จนกระทั่งได้แต่นั่งกระพริบตาปริบ ๆ ว่า กระผม/อาตมภาพคนหนึ่งกับคนขับรถคนหนึ่ง แต่ท่านทั้งหลายถวายอาหารมาพอที่จะเลี้ยงได้ทั้งกองทัพแบบนี้ ยังไม่ทราบเหมือนกันว่าจะต้องฉันไปกี่วัน ว่าแล้วก็ "ฉันไปบ่นไป" คล้าย ๆ อดีตนักการเมืองผู้หนึ่ง ซึ่ง "ตกกระป๋อง" ก็เพราะรายการแบบนี้ของตนเอง..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๖ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)