[เถรี]

"เมืองไทยเราทองคำไม่ได้มีมากนะ ก็เราไปดูเอง พอไปดูเราออกมาก็ประกาศป้างทันทีเลยเรื่องทองคำ จะไม่มีเป็นลมหายใจให้พี่น้องชาวไทยทั้งหลายได้หายใจนะ ทองคำจะไม่มีเหลือแล้ว ทำอย่างไรกันจึงได้ฟื้นขึ้นมาได้ ทองคำขนาดนี้แหละ พอหายใจได้บ้าง ประเทศไหน ๆ เราสอบถามหมด

เห็นไหมล่ะธรรม ? ธรรมไม่ต้องหา คุ้ยเขี่ยขุดค้นที่ไหน ไปเรียนที่ไหนมา พูดมันก็พูดได้ถูกต้อง เช่นเราสืบถามว่าทองคำในเมืองไทยเรานี้ ที่ไปฝากในประเทศนั้นประเทศนี้เพื่อประกันตัว เวลาติดหนี้ติดสินเขาจะได้เอาทองคำเป็นเครื่องยืนยัน

เราคิดไว้เรียบร้อยแล้วก็ถาม ไปฝากเมืองไหนบ้างล่ะทองคำ ? เมืองนั้นเท่าไร ? เมืองนี้เท่าไร ? บอกตรงเป๋งเลยนั่น เราไม่ยุ่งอะไรเกี่ยวกับใคร แต่เรื่องของธรรมละเอียดนี้ ถามเข้าไปก็ถูกเป๋ง ๆ เช่นอย่างสหรัฐตั้ง ๕๓ ตัน ทองคำของเราไปอยู่ในสหรัฐตั้ง ๕๓ ตัน ในอังกฤษ ๕ ตัน ปรากฏว่ามีสองประเทศเท่านั้นละ คือเราไปถามจริง ๆ เหตุที่ได้ถามก็เนื่องจากวันนั้นเป็นวันที่เราเอาทองคำและดอลลาร์เข้าไปมอบคลังหลวง หัวหน้าคลังหลวงก็นิมนต์เราไปตอนนั้นละ เพราะมีหวัง เมื่อเชิญเราเข้าไปแล้วเหตุการณ์ต่าง ๆ มันจะเกิดขึ้นในทางผลบวก คิดว่าอย่างนั้นละ

ไปก็เป็นจริง ๆ พอเข้าไปดูเรื่องเรียบร้อยออกมาแล้วก็ออกล่ะ เป็นผลบวกขึ้นมาเรื่อย ๆ คุ้ยเขี่ยหาทองคำได้มาเรื่อย ๆ อย่างนี้แหละ ถ้าไม่ได้ไปดูก็ไม่ได้อะไร หากได้ก็เล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้รุนแรงเหมือนเราไปเห็นเหตุการณ์มาแล้วพูดได้เต็มปาก ส่วนได้ส่วนเสียพี่น้องชาวไทยเราทราบทั่วหน้ากัน"