[เถรี]

เวลาวิ่งก็วิ่งภาวนา เวลาฝึกกายบริหารก็ภาวนาไปด้วย ต่อให้โดนซ่อมโดนลงโทษก็ภาวนาไปด้วย ถึงได้ยืนยันว่า เราสามารถภาวนาได้ทุกอิริยาบถ หกคะเมนตีลังกาอย่างไรก็ภาวนาได้ ขอให้ตั้งใจทำจริง ๆ เท่านั้น แล้วดีอยู่อย่างก็คือเราจะไม่รู้สึกเหนื่อย เพราะว่าจิตกับประสาทเป็นคนละส่วนกัน

มีการลงโทษอยู่อย่างหนึ่งเขาเรียกปั่นจิ้งหรีด บางคนเรียกเหล้า ทบ. ก็คือเจอเข้าไปเมาหัวทิ่มทุกราย เขาให้ก้มเอานิ้วมือขวาจิ้มพื้นไว้ มือซ้ายลอดใต้แขนขวาไปดึงใบหูขวาเอาไว้ แล้วก็หมุนไป จะวนซ้ายหรือวนขวาก็ได้ตามจำนวนที่เขาสั่ง ต่ำสุดก็ ๒๐๐ รอบ รับประกันว่าเงยหน้าขึ้นมานี่เดินไม่เป็นสักราย เอียงซ้ายเอียงขวาแล้วก็ล้มฟาดตึง..! เมา..!

อาตมาก็ปั่นไปเรื่อย ๆ อยากให้ปั่นเท่าไรก็สั่งมา กูจะทำให้..! ก็คือจิตเราอยู่ข้างในไม่ได้ออกไปข้างนอก ก็เลยไม่รู้สึกเมากับคนอื่นเขา ท้ายที่สุดเพื่อนที่นอนอยู่กระชากขาให้ล้ม พอล้มลงไปกระซิบใส่หูว่า "ไอ้ห่..มึงล้มสักทีสิวะ เพื่อนฝูงจะตายห่..หมดแล้ว..!" ไม่ยอมล้มสักที ครูฝึกเลยสั่งลงโทษไม่เลิก..!

จึงทำให้เข้าใจว่าในเรื่องของจิตกับกายนี่ จิตเป็นนายกายเป็นบ่าว ทุกวันนี้เจ็บไข้ได้ป่วยขนาดไหนก็ตาม อย่างตอนนี้ร่างกายก็แย่อยู่นะ แต่บอกมันว่า "ไปทำงานก่อน มีเวลาแล้วค่อยพัก"

ครูฝึกเขาสอนมาตั้งแต่ยุคนั้นแล้ว "เวลานอนของพวกเอ็งอีกเยอะ อีตอนอยู่ในโลงศพ..! มึงไม่ต้องรีบนอนหรอกตอนนี้" ตอนอยู่ในโลงศพใครปลุกก็ไม่ลุกแล้ว หรือพอ "โอม..จงลุก..จงลุก" กูก็ลุกเลย แค่นั้นก็บ้าจี้เกินไป..!

เพราะฉะนั้น..ถึงเวลาจิตเป็นนาย เราสั่งกายทำอย่างไรก็ได้ สั่งว่าต้องไหวก็ต้องไหว นี่เป็นมโนสัญเจตนา คือจิตที่จดจำได้ว่า ใจตั้งมั่นเอาไว้แบบนั้น ไม่ถึงเป้าหมายไม่เลิก ไม่ถึงเป้าหมายไม่ล้มความตั้งใจ ไม่ถึงเป้าหมายกูไม่ตาย ถึงตายกูก็ต้องไปให้ถึงเป้าหมาย..!

อันนี้ไม่ได้พูดเล่นนะ ลองไปอ่านในพุทธวงศ์ดูสิ พระเจ้าสังขจักรบรมจักรพรรดิ ฟังเทศน์องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เลื่อมใสศรัทธาสุดขีด ตัดศีรษะตัวเองถวายเป็นพุทธบูชา ด้วยความมุ่งมั่นของจิต ประคองศีรษะถวายถึงพระหัตถ์องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ประกาศตั้งความปรารถนาขอบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ แล้วร่างกายถึงล้ม แปลว่าต่อให้ตายกูก็ต้องทำให้สำเร็จก่อน..!

ส่วนพวกเรานะหรือ ? "ช่างมันเถอะ ลืม ๆ มันซะ" ตั้งใจลดน้ำหนักได้สองวันก็เลิกแล้ว "กินต่อดีกว่า อ้วนก็ช่างแม่งเหอะ" ใช่หรือเปล่า ? ใช่ไม่ใช่ก็ช่างมัน เหมาว่าใช่ก็แล้วกันนะ..!