[เถรี]

นี่เป็นข้อสังเกตที่กระผม/อาตมภาพมีต่อสังคมพุทธในปัจจุบันของเรา ก็คือพุทธศาสนิกชนหรือว่าประชาชน แยกไม่ออกว่าพระภิกษุสามเณรปุถุชนกับพระอริยเจ้าต่างกันอย่างไร ? มักจะต้องการความเคร่งครัด บางทีก็สุดโต่งไปเลย อย่างชนิดที่เรียกว่านั่งนิ่ง ๆ เป็นตอไม้ได้ก็ยิ่งดี เอามาเรียกร้องกับพระภิกษุสามเณรของเรา ต้องบอกว่าญาติโยมรู้มากขึ้นทุกวัน แต่ความรู้นั้นไม่ใช่ความรู้ที่แท้จริง รู้แล้วไม่ได้ช่วยให้กิเลสน้อยลง หากแต่เอากิเลสในใจของตนเองไปเรียกร้องจากพระภิกษุสามเณรมากขึ้น..!

จึงเป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลายต้องพยายามฝึกหัดขัดเกลาตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ พูดง่าย ๆ ว่าไม่ได้เต็มที่อย่างที่เขาเรียกร้องก็ต้องให้ได้มากที่สุด ไม่อย่างนั้นแล้วในสังคมปัจจุบันของเราจะมีแต่คนหันหลังเข้าวัด ที่หันหน้าเข้าวัดจะมีน้อยลงไปทุกที..!

แบบเดียวกับที่พวกท่านทั้งหลายเห็นว่า ทุกคนอยากจะมีพระภิกษุสามเณรที่เคร่งครัดต่อพระธรรมวินัย แล้วญาติโยมของอำเภอทองผาภูมิเป็นอย่างไร ? ทุกคนรักและเคารพหลวงปู่สาย อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนเป็นที่สุด แต่ถึงเวลาแห่ลูกมากราบขอขมาหลวงปู่แล้วแห่ไปบวชวัดอื่น..! โดยที่บอกว่า "วัดท่าขนุนเคร่งครัดเกินไป เดี๋ยวลูกหลานจะลำบาก..!"

ความประพฤติของญาติโยมถือว่าย้อนแย้งกันเอง ต้องการพระภิกษุสามเณรที่เคร่งครัดต่อพระธรรมวินัย สวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต เจริญกรรมฐาน แต่ไม่ยอมให้ลูกตัวเองบวชที่วัดท่าขนุน เพราะว่ากลัวลูกจะลำบาก..! พูดง่าย ๆ ว่าพวกท่านทั้งหลายที่มาอยู่กันจนกระทั่งเบื่อหน้ากันแล้ว เพราะว่ารู้สึกว่าจะอยู่กันมากเกินไป มีสักกี่คนที่เป็นคนทองผาภูมิ ? ถ้าจะนับกันจริง ๆ นี่แทบจะหาไม่ได้เลย แม้กระทั่งเจ้าอาวาสก็ยังไม่ใช่..!

จึงเป็นเรื่องที่พวกเราเอง อย่างไรเสียก็ต้องพยายามที่จะรักษาตัวเอง รักษาชื่อเสียงของครูบาอาจารย์ รักษาชื่อเสียงของวัดวาอาราม และท้ายที่สุดรักษาพระพุทธศาสนาของเราเอาไว้ให้ได้ ด้วยการเคร่งครัดและเข้มงวดต่อตนเอง ต่อให้ทำได้ไม่ถึงที่สุด ก็ต้องทำให้ได้มากที่สุด จะได้ช่วยกันค้ำจุนพระพุทธศาสนา ให้อยู่รอดกันต่อไปในโลกยุคปัจจุบันนี้..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๖ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)