[เถรี]

พวกเรายุคนี้แปลไทยเป็นไทยไม่ค่อยได้กันแล้วนะ ฟังรู้เรื่องแต่แปลไม่ออก บวชเป็นสมณะถือหม้อคอลุ่นบิณฑบาต คอลุ่นนี่เป็นอย่างไร..? ลุ่นแปลว่าเกลี้ยง ๆ เปล่า ๆ อย่างเช่นว่าตัวลุ่น ๆ ไม่มีอะไรเลย อย่างนี้ก็คือแก้ผ้ามา..!

ภาษาโบราณเขามีเยอะ พวกเราไม่ค่อยจะทัน วันก่อนมีคนอ่านโคลงออกไมค์เป็นพิธีกรด้วย เขาไม่เข้าใจคำว่า "ห่อน" แปลว่าอะไร เขาเลยไปอ่านว่าหอน หอนนั่นเสียงหมา..! คำว่า "ห่อน" ภาษาโบราณแปลว่า "ไม่" "แต่ก่อนบ่ห่อนกลัว วัวจัก หายนา" ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะกลัวว่าวัวจะหาย ไม่ยอมล้อมคอกสักที ห่อนกลัวก็คือไม่กลัว

ถ้าไปอ่านตำราเก่า ๆ ดูท่าจะเหลือแต่เจ้าอาวาสวัดท่าขนุนที่แปลออก คนอื่นแปลไม่ได้กันแล้วกระมัง ? พวกตำรายา น้ำตาลิง น้ำพิงกะได ทากะได กินกะได ความจริงเขาเขียนว่า น้ำตำลึง น้ำผึ้งก็ได้ ทาก็ได้ กินก็ได้ แต่คนสมัยก่อนเขาเขียนสระกับวรรณยุกต์ไว้บรรทัดบนโน่น คนรุ่นใหม่มองแต่บรรทัดนี้ก็เลยกลายเป็น น้ำตาลิง ไม่ใช่น้ำตำลึง..!

หรือไม่ก็ที่โบราณใช้ ง.งู สองตัวแทนเสียงอัง อย่างเช่น กาพย์ฉบงง ๑๖ อ่านว่า กาบ-ฉะ-บัง แต่เราจะเห็นเป็น ฉบ-งง เลยทำให้พวกเราขาดความรุ่มรวยในอักขระ แล้วก็เลยไม่สามารถที่จะร้อยเรียงให้ออกมาเป็นร้อยกรองเพราะ ๆ ได้

พูดไปก็เศร้าใจนะ เรียนมาเสียเยอะเสียแยะ เดี๋ยวเอาไว้ถ้าถึงยุคเมทริกซ์เมื่อไร แล้วจะให้พวกเราเอาแฟล็ชไดรฟ์มา โหลดเอาข้อมูลจากหัวหลวงพ่อไปดีกว่า แต่คงต้องหลายเทราไบต์หน่อยนะ เพราะว่าอ่านหนังสือหมดห้องสมุดไปตั้งแต่ชั้น ป. ๒ พอเข้าเรียน ป. ๕ ย้ายไปอีกโรงเรียนหนึ่ง ก็อ่านหมดไปอีกหนึ่งห้องสมุด..!

เริ่มเข้าเรียนมัธยมศึกษาปีที่ ๑ สมัยนั้นเขาใช้ตัวย่อว่า ม.ศ. อ่านหมดไปอีกหนึ่งห้องสมุด เสร็จแล้วก็ยังซื้อเองอ่านเอง จนกระทั่งก่อนบวชก็เลยสละหนังสือที่จะท่วมบ้านตายให้เขาไปตั้งห้องสมุดได้อีกหนึ่งห้อง ปัจจุบันนี้ก็ยังมีห้องสมุดวัดท่าขนุนอยู่ เดินเข้าไปดูหน่อยสิว่าเขามีหนังสืออยู่กี่เล่ม ? นั่นน่ะ..หลวงพ่อเล็กอ่านแล้วทั้งนั้นนะ เป็นอย่างไรเก๋..ฟังแล้วเครียดไหม ? เอาหัวที่ไหนมาจำวะ ?