[เถรี]

แล้วในเรื่องของการสอบธรรมศึกษา ก็เป็นเรื่องที่ต้องบอกว่า "กลืนไม่เข้า คายไม่ออก" สมมติว่าเด็กเข้าสอบ ๓๐๐ คน เราไม่ได้รับเงินสนับสนุนทั้ง ๓๐๐ คนนะครับ ต้องรอจนกระทั่งผลสอบออกมาแล้ว สอบได้กี่คนเขาก็ให้เงินสนับสนุนแค่นั้น ส่วนที่เหลือก็ถือว่าลงทุนฟรีไป..!

แต่ว่าเป็นเรื่องของการเสียสละ เพราะว่าโรงเรียนแต่ละโรงเรียนก็จะมีวัดที่อยู่ใกล้ชิดคอยดูแลอยู่ เพียงแต่ว่าวัดท่าขนุนของเรานั้นดวงเฮงมาก เพราะว่าโรงเรียนล้อมรอบวัดเลย ที่รับผิดชอบอยู่จึงมีทั้งโรงเรียนทองผาภูมิวิทยา โรงเรียนอนุบาลทองผาภูมิ โรงเรียนเทศบาลทองผาภูมิ โรงเรียนวัชรวิชญ์

ก่อนหน้านี้มีโรงเรียนบ้านเสาหงษ์ แล้วก็ยังมีเรือนจำจังหวัดทองผาภูมิด้วย มาตอนหลังก็มอบเรือนจำจังหวัดทองผาภูมิให้กับวัดเขื่อนวชิราลงกรณที่เขาอยู่ใกล้ชิดกว่าดูแลไป โรงเรียนบ้านเสาหงษ์ก็ยกให้ทางวัดเสาหงษ์ดูแลไป แต่เราก็ยังมีวัดสาขาที่ต้องช่วยกันอยู่ ก็คือวัดพุทธบริษัท ซึ่งดูแลโรงเรียนบ้านจันเดย์ กับวัดวังปะโท่ที่ดูแลโรงเรียนสมาคมป่าไม้แห่งประเทศไทยอุทิศ ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยม แล้วค่อนข้างจะมีเด็กนักเรียนมาก พระวัดวังปะโท่ไม่เพียงพอ ก็ต้องมาขอแบ่งพระจากวัดเราไปดูแลเป็นประจำทุกปีอยู่แล้ว

บางวัดไม่มีโรงรียนที่ต้องรับผิดชอบ เพราะว่าตั้งอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีโรงเรียนอยู่ใกล้เคียง แต่วัดท่าขนุนของเราถือว่าดวงเฮงมาก ต่อให้คุณไม่ต้องการผลงานด้านการศึกษาก็ต้องมีจนได้ เพราะว่าหลายโรงเรียนอยู่รอบวัดของเราเลย ในส่วนหนึ่งก็คือที่กระผม/อาตมภาพแบ่งโรงเรียนอนุบาลทองผาภูมิให้กับปลัดแป๊ะ (พระปลัดวินัย ชาคโร) ไป เพื่อจะได้มีผลงานด้านการศึกษา ในฐานะเจ้าอาวาสวัดพุทธมณฑลอรัญญิกาวาส เนื่องเพราะว่าวัดพุทธมณฑลอรัญญิกาวาสไม่ได้อยู่ใกล้โรงเรียนอะไรเลย

ส่วนโรงเรียนที่เหลือก็อยากที่จะให้เขาสามารถตั้งเป็นสนามสอบของตนเองได้ ไม่อย่างนั้นแล้วก็ยังต้องฝากสอบอยู่กับทางโรงเรียนทองผาภูมิวิทยาบ้าง โรงเรียนอนุบาลทองผาภูมิบ้าง แต่ต้องรอว่ามีใครสามารถรับผิดชอบได้หรือไม่ ? เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพเองก็แก่ไปทุกวัน แล้วงานนี้เจ้าคณะจังหวัดท่านก็จะให้ไปร่วมต้อนรับท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (สุชิน อคฺคชิโน) กรรมการมหาเถรสมาคม แม่กองธรรมสนามหลวง ที่มาเปิดการสอบที่โรงเรียนวิสุทธรังษี ยังคิดดูว่าถ้าเสี่ยงไปนี่ ท่านทั้งหลายที่ดูแลแทนกระผม/อาตมภาพ จะสามารถแบกภาระไหวไหม !?

ต่อให้แบกภาระไหว จะอยากดูว่าสภาพจิตใจเป็นอย่างไร ? เหมือนอย่างกับว่าถ้าขาดกระผม/อาตมภาพไปสักคนหนึ่ง ที่เหลือก็ขาดความมั่นใจไปด้วย แต่ไม่ว่าช้าหรือเร็ว ท่านทั้งหลายก็ต้องรับภาระไปจนได้