[เถรี]

ตอนนั้นท่านยังเป็นพระมหาชรัช อุชุจาโร วัดช้างให้ เมื่อถึงเวลาเกิดเหตุรุนแรงขึ้นที่ ๓ จังหวัดภาคใต้ ทางคณะสงฆ์ต้องการเจ้าอาวาสวัดตานีนรสโมสร ไม่มีใครกล้ารับอาสา ท่านพระมหาชรัชก็รับอาสาไปเป็นเจ้าอาวาส จากการอยู่ที่วัดช้างให้ เกือบจะไม่มีใครรู้จัก ไปที่โน่นก็เป็นเจ้าอาวาสพระอารามหลวง ไม่กี่วันก็กลายเป็นพระครูสัญญาบัตร เจ้าอาวาสพระอารามหลวงที่พระครูศรีจริยาภรณ์ แล้วก็เลื่อนขึ้นเป็นรองเจ้าคณะจังหวัดปัตตานี เป็นเจ้าคณะจังหวัดปัตตานี ปัจจุบันนี้ก็คือรองเจ้าคณะภาค ๑๘

สมัยที่ท่านลงไปอยู่จังหวัดปัตตานีใหม่ ๆ ได้โทรศัพท์มาหาว่า ให้กระผม/อาตมภาพช่วยสร้างหนังสือสวดมนต์ให้สัก ๓,๐๐๐ เล่ม จะดึงคนเข้าวัด กระผม/อาตมภาพบอกว่า "จังหวัดปัตตานีเป็นอิสลามเกือบจะ ๙๐ เปอร์เซ็นต์ แล้วคุณจะไปเอาคนที่ไหนมา ?" ท่านบอกว่า "ไปเอาจากโรงเรียน" "ถ้าอย่างนั้นก็ได้" จึงได้ช่วยท่านสร้างหนังสือสวดมนต์ไป ๓,๐๐๐ เล่ม

จึงอยู่กันในลักษณะ "น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า" กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งจะเอากฐินปลดหนี้ไปทอดให้ท่านเมื่อไม่กี่ปีที่แล้วมา ได้ไปเกือบ ๘ ล้านบาท นี่คือสิ่งที่เชื่อมโยงมาจากการเข้าอบรมตามโครงการต่าง ๆ ก็คือนอกจากได้ความรู้แล้ว ยังได้พวกได้เพื่อนเพิ่มเติมขึ้น ไปไหนก็สะดวกสบายไปหมด

เพียงแต่ว่าท่านใดที่เคยได้รับการส่งไปอบรม มักจะกลายเป็น "ขาประจำ" ก็คือถึงเวลาคณะสงฆ์ก็จะส่งคนเดิม ๆ ไปอีก โดยเฉพาะบุคคลประเภทไม่เกี่ยงงาน ส่งไปที่ไหนก็ไป ต้องถือว่าเป็นช่วงที่กระผม/อาตมภาพได้สะสมความรู้ แล้วขณะเดียวกัน วิทยฐานะก็คือวุฒิบัตร เกียรติบัตร ประกาศนียบัตรที่ได้รับจากงานอบรม สามารถเอามาใช้ในการคณะสงฆ์ได้ทั้งนั้น

นอกจากเราจะขัดเกลาตนเองแล้ว ก็ยังมีผลพลอยได้อีกมากมาย จึงเป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลาย ถ้ามีโอกาสในช่วงที่พรรษาน้อย งานยังน้อยอยู่ มีโอกาสในการเข้าอบรมที่ไหนก็รีบไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นถึงเวลางานรัดตัว อยากจะไปก็ไปไม่ได้แล้ว

ส่วนอีกหลายท่านที่สังเกตเห็นว่ากระผม/อาตมภาพเอา "พระยอดขุนพลกาญจนบุรี" ไปให้ปลัดแป๊ะ (พระปลัดวินัย ชาคโร) เลี่ยมกรอบ แล้วก็นำมาใช้คู่กับลูกประคำ อยากจะบอกกับท่านทั้งหลายว่า "พระองค์นี้เป็นพระชำรุดมาจากโรงงาน" ก็คือช่างทำพลาดตกแตกเป็นสองชิ้น กระผม/อาตมภาพก็เลยเอามาเลี่ยมใช้งาน อะไรดี ๆ ให้คนอื่นเขาไป

แต่ว่าท่านทั้งหลายต้องเข้าใจว่า ในขณะที่ทำการปลุกเสกหรือพิธีพุทธาภิเษก เมื่อถึงเวลา พระพุทธเจ้าก็ดี หรือว่าพระอรหันตเจ้าก็ตาม ที่ท่านเป็นประธานอยู่ ก็มักจะขอความร่วมมือจากท้าวสหัมบดีพรหม ผู้เป็นใหญ่ในหมู่พรหมทั้งหลายบ้าง หรือว่าขอความร่วมมือจากพระอินทร์ซึ่งเป็นใหญ่ในหมู่เทวดาบ้าง ขอให้ส่งพรหมหรือเทวดาประจำอยู่กับวัตถุมงคลต่าง ๆ เพื่อคอยดูแลรักษาผู้ที่นำไปใช้งาน ก็คือชิ้นละ ๑ องค์