[เถรี]

พอดีมีญาติโยมถวายพวงมาลัยมะลิสดมา จึงได้โอกาสนำไปกราบหลวงปู่เนียมทั้งพานแบบนั้น กราบเรียนท่านให้รู้อย่างเป็นทางการว่า "เหลนศิษย์จะนำเอากฐินมาทอดให้กับทางวัดน้อยในปีหน้า กราบรบกวนหลวงปู่และคณะ ช่วยให้ได้ปัจจัยบริวารจำนวนมากสักหน่อยหนึ่ง เพื่อที่พระครูสามารถจะได้ไม่ต้องลำบากในการก่อสร้างมากนัก"

เนื่องเพราะว่าของพระครูสามารถท่านเอง แม้ว่าจะทำวัตถุมงคลออกมาแต่ละรุ่น ก็แทบจะไม่เหลือเงินติดวัดเลย เพราะว่าที่โน่นก็มาขอ ที่นี่ก็มาขอ โดยเฉพาะพระงบน้ำอ้อยรุ่นที่กระผม/อาตมภาพอธิษฐานจิตไปให้ ได้ปัจจัยมา ๒ ล้าน ท่านก็เอาไปช่วยการศึกษาเขาเสียอีก วัดวาตัวเองแทบไม่ต้องทำอะไรกันเลย..!

ครั้นกราบลาหลวงปู่แล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินทางกลับสู่ที่พัก ซึ่งเส้นทางสุพรรณบุรี - ตลิ่งชันนั้น ตอนนี้เริ่มทำการซ่อมแล้ว ได้ยินว่าต้องใช้เวลาถึง ๓ ปีด้วยกันกว่าที่จะเสร็จตามกำหนด ส่วนที่กระผม/อาตมภาพสลดใจที่สุดก็คือ มีการโค่นต้นไม้ใหญ่สองข้างทางลงไปเยอะมาก จนบรรดารุกขเทวดารุกขเทวีทั้งใหญ่ ๆ เล็ก ๆ กระจองอแงกันหมด..!

กระผม/อาตมภาพก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะช่วยเหลืออย่างไร ? เนื่องเพราะว่าถ้าเป็นทางด้านจังหวัดกาญจนบุรีขึ้นไปทองผาภูมินั้น กระผม/อาตมภาพได้ชักชวนท่านทั้งหลายเหล่านั้นไปเกาะเสาอาคารต่าง ๆ ที่ตนเองได้สร้างเอาไว้ที่วัดท่าขนุนแทน ไม่ว่าจะเป็นคอนกรีตหรือว่าไม้ หลังล่าสุดก็คือศาลานั่งเล่น ๘ เหลี่ยมที่ทำอยู่บนถังเก็บน้ำสำรองขนาด ๖๐๐ ลูกบาศก์เมตร ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงไม่มีสถานที่เหลือสำหรับทุกท่านอีกแล้ว

ก็ได้แต่แผ่เมตตาให้กับทุกท่านไปด้วยความสลดใจว่า ขนาดเป็นเทวดาที่ได้ชื่อว่าผู้ประเสริฐแล้ว เป็นผู้ที่มีความสุขตามอัตภาพภพภูมิของตนเองแล้ว ถึงวาระที่เวรกรรมเคยทำลายสถานที่อยู่ของคนอื่นหรือว่าสัตว์อื่นมาถึง ตนเองก็โดนทำลายที่อยู่เช่นกัน ท่านทั้งหลายเหล่านั้นก็ได้แต่ยืนอาลัยอาวรณ์ว่า เมื่อไรเขาจะยกเอาต้นไม้ที่ตัวเองอาศัยอยู่ขึ้นมาตั้ง จะได้อาศัยเกาะวิมานของตนเองต่อไป

แต่กระผม/อาตมภาพดูแล้วว่า เห็นท่าจะยาก เนื่องเพราะว่ามีแต่จะโดนไถทิ้งลงข้างทางไปเสียมากกว่า ก็ได้แต่ทอดถอนใจด้วยความเวทนาสงสาร แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปลงว่า "สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกรรม" เช่นนี้เอง..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๑ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)