[เถรี]

วัตถุมงคลชุดนี้ก็คงจะออกในปีหน้า เนื่องเพราะว่ามีเสาร์ ๕ อยู่ ๒ ครั้ง ขอให้ชื่อว่า "พระคำข้าวมหาลาภปลดหนี้ ๒ แผ่นดิน" แล้วในขณะเดียวกัน ภาวะอื่น ๆ ที่บีบคั้นเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเศรษฐกิจ เรื่องสงครามก็ตาม จะได้อาศัยพุทธานุภาพนี้ นำตัวเราให้อยู่รอดปลอดภัย ไม่ยากลำบากในขณะที่สภาวะวิกฤตของโลกหนักขึ้นไปทุกที

สำหรับการไปประเทศศรีลังกาเพื่อทอดกฐินปลดหนี้ในครั้งนี้ เนื่องจากว่าคณะที่เราไปนั้นใหญ่มาก ก็คือมีพระ ๑๓ รูป และมีญาติโยม ๑๑๐ คน แต่ละคนก็ล้วนแล้วแต่สร้างบุญสร้างกรรมมาไม่เท่ากัน เป็นภาระหนักให้กับเจ้าพ่อหลักเมืองสองศรีพี่น้องของประเทศศรีลังกา และบรรดาบริวารเป็นอย่างยิ่ง ท่านต้องพยายามที่จะดูแลรักษาพวกเราอย่างเต็มที่

แต่ก็ยังมีผิดพลาด มีคนหกล้มได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยไป ๒ คน แล้วขณะเดียวกันก็ทำให้เครื่องบินล่าช้าไปถึง ๒ ชั่วโมง แต่ว่าในฐานะที่พวกเราสร้างเวรสร้างกรรมกันมามาก จึงรับในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ได้อยู่แล้ว เพราะว่าส่วนหนึ่งของความเป็นพรหมเป็นเทวดาก็คือ ต้องมีความละอายชั่วกลัวบาป รักศีลตนเอง และไม่ฝืนกฎของกรรม

กระผม/อาตมภาพขอเจริญพรขอบพระคุณเจ้าพ่อหลักเมืองสองศรีพี่น้อง ตลอดจนกระทั่งบริวารทั้งหลาย ที่ดูแลเราตลอดเส้นทางแห่งตามพปัณณิทวีป และขอกราบขอบพระคุณพระมหานายกะทั้งฝ่ายอัสคีรียะและฝ่ายมัลลวัตตะ ที่ใช้ "กำลังภายใน" บัญชาให้บรรดาผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินส่วนราชการศรีลังกา ส่งเอาตำรวจมานำรถของเราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

โดยที่ท่านทั้งหลายก็ทำงานด้วยความเข้มแข็งเป็นอย่างยิ่ง เจอพระก็ลงมานั่งยอง ๆ กราบเท้าเอาไปแตะศีรษะตัวเองเอาฤกษ์เอาชัย ก่อนที่จะพาพวกเราฝ่าการจราจรที่ติดขัดและถนนคับแคบไป อย่างชนิดที่พวกเราหัวใจจะวายกันไปเลย..!

กระผม/อาตมภาพขออาศัยโอกาสนี้เตือนให้ญาติโยมทั้งหลายว่า เมื่อกลับไปถึงที่อยู่แล้ว ให้ลองทบทวนดูว่า ตลอดระยะทางที่เราเดินทางร่วมกันมา เกือบจะ ๕ วันเต็ม ๆ นั้น อารมณ์ใจของเราเป็นอย่างไรบ้าง ? ยังมีกลัวตายจากการจราจรที่ค่อนข้างจะติดขัดรุนแรง เพราะว่ารถจะต้องไปให้ได้ ขณะที่ถนนคับแคบและมีรถอื่นเป็นจำนวนมาก ทำให้มีการเบรกหัวทิ่มและประจันหน้ากับรถอื่นระยะกระชั้นชิดหลายต่อหลายครั้ง..! มีการหงุดหงิดกลัดกลุ้มจากการที่ไม่ได้อย่างใจ เพราะว่าเพื่อนร่วมงานช้าบ้าง ทำอะไรโดยไม่เกรงอกเกรงใจเราบ้าง รับประทานอาหารที่ไม่เหมือนกับที่บ้านบ้าง