[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งก็ช่วยกันนำอาหารกล่องมามอบให้กับบรรดาคณะของเราคนละกล่อง กระผม/อาตมภาพรับมา เห็นมีทั้งแซนด์วิช ครัวซองก์ ไข่ต้ม โยเกิร์ต ตลอดจนกระทั่งขนมปังกรอบ และที่สำคัญก็คือมีกล้วยหอมมาลูกหนึ่งด้วย แต่ว่าเป็นกล้วยที่ค่อนข้างจะแข็ง ถ้าเป็นบ้านเราถือว่ายังดิบอยู่เลย กระผม/อาตมภาพฉันไปอย่างละเล็กอย่างละน้อย แล้วยกให้กับคนอื่นไป บางคนที่ไม่คิดจะกินอาหารแขกอีกแล้ว เพราะคิดถึงอาหารไทยเต็มที ก็ยกให้กับพลขับและเด็กรถไปเลย

เมื่อพร้อมแล้ว รถก็นำพวกเราออกเดินทางตรงไปยังสนามบินนานาชาติบันดรานายะเก กรุงโคลอมโบ ปรากฏว่ามีช่วงหนึ่งที่จะต้องขึ้นทางด่วน ซึ่งเขาห้ามมอเตอร์ไซด์ขึ้นไปวิ่ง จึงทำให้ตำรวจนำของเราต้องแจ้งให้กับพลขับได้ทราบ แล้วก็วิ่งอ้อมไป เพื่อตัดทางไปรอรับทางด้านหน้าโน้น กระผม/อาตมภาพเห็นพอมีเวลาอยู่ จึงเข้าไปตรวจทานบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน เสร็จสรรพกดเซฟก็พอดีมาถึงสนามบินแล้ว

พวกเราผ่านการเอ๊กซเรย์เข้าไปทางด้านใน ปรากฏว่าหลวงพ่อนิล (พระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม) ประธานที่พักสงฆ์อาศรมศรีชัยรัตนโคตร จังหวัดสกลนคร โดนเจ้าหน้าที่เรียกไปตรวจต่างหาก เนื่องเพราะว่าท่านเอาผ้าห่อพระพุทธรูปที่เขาถวายเป็นที่ระลึก ใส่กระเป๋าสะพายของท่านมาด้วย กระผม/อาตมภาพต้องอธิบายให้เจ้าหน้าที่เขาฟังว่าได้มาจากไหน

เมื่อเคาน์เตอร์ยังไม่เปิด พวกเราจึงจับกลุ่มถ่ายรูปหมู่กันก่อน เสร็จแล้วก็ค่อยไปทำการเช็คอิน ซึ่งทางกระผม/อาตมภาพ ตลอดจนกระทั่งญาติโยมประมาณ ๑๐ กว่าคนที่เช็คอินก่อน ได้ประตูขึ้นเครื่องประตูที่ ๗ มา ส่วนคนที่เช็คอินที่หลังได้ประตูขึ้นเครื่อง R3 แต่พวกกระผม/อาตมภาพไม่ทราบ จึงเดินเข้าไปจนถึงด้านใน ซึ่งเส้นทางเดินนั้นตลอดระยะทางก็คือร้านขายสินค้าปลอดภาษีที่เอาไว้ละลายทรัพย์นั่นเอง""+

เมื่อเดินมาถึง เห็นว่าประตูขึ้นเครื่องหมายเลข ๗ ยังไม่เปิด กระผม/อาตมภาพจึงนั่งส่งงานไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) แจ้งเข้ามาในไลน์ บอกว่าทางด้านเจ้าหน้าที่ออกประตูขึ้นเครื่องให้เป็น R3 ยังไม่พอ ยังแจ้งว่าเครื่องดีเลย์อีก ๒ ชั่วโมง..! คุณพีรพงษ์ พิทักษ์วงค์ จึงเชิญพวกเราที่เป็นพระ ๔ รูปเข้าไปภายในเลาจน์ของสนามบิน ซึ่งมีอาหารต้อนรับอยู่เป็นจำนวนมาก พร้อมกับน้ำดื่ม พวกเราจึงจัดการฉันเช้ากันที่นี่แทนอาหารกล่อง แล้วก็นั่งภาวนารอเวลาว่าเมื่อไรจะถึงเสียที