[เถรี]

พวกเราเดินทางไปถึงที่พัก ก็คือโรงแรม Cinnamon Lakeside Colombo ซึ่งเป็นโรงแรมประมาณ ๔ ดาว เข้าไปถึงก็ต้องรีบจัดห้องว่าใครจะพักอยู่กับใคร กระผม/อาตมภาพจะได้รับให้พักห้องเดี่ยวเสมอ เข้าไปถึงห้องปรากฏว่าอากาศเย็นมาก เนื่องเพราะว่าทางโรงแรมตั้งเครื่องปรับอากาศเอาไว้ที่ ๒๑ องศาเซลเซียส

กระผม/อาตมภาพนั้น ถ้าหากว่าอยู่ห้องปรับอากาศ ไม่ตั้งไว้ที่ ๒๗ ก็ ๒๘ องศาเซลเซียส แต่ว่าไม่สามารถจะหาที่ลดหรือเพิ่มอุณหภูมิได้ จึงต้องไปหยิบเอาชุดนอนของโรงแรม ซึ่งค่อนข้างหนา มาใส่ทับชุดของตนเอง แล้วก็มุดเข้าใต้ผ้าห่มนอนไปเลย โดยไม่ได้สรงน้ำ..!

ครั้นตื่นขึ้นมาเป็นเวลาตี ๓ ของประเทศศรีลังกา จะมาส่งงานต่าง ๆ แต่ปรากฏว่าโรมมิ่งที่เปิดเอาไว้นั้นอาการค่อนข้างจะหนัก ส่งรูปแค่รูปเดียวใช้เวลาประมาณ ๔ นาที..! ดังนั้น..ถ้าหากว่าจะส่งงานทั้งหมด อาจจะต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง ๆ เมื่อลองใช้ WIFI ของทางโรงแรมดู อาการก็ใกล้เคียงกัน แถมยังหลุดแล้วหลุดอีก จึงต้องไปรบกวนไอ้ตัวเล็ก ด้วยการขอยืมใช้ WIFI ที่ไม่ทราบเหมือนกันว่าอีกฝ่ายได้มาเป็นความเร็วเท่าไร สามารถที่จะส่งได้ง่ายและสะดวกกว่ามาก

ครั้นส่งงานเรียบร้อยแล้วก็กลับมาสรงน้ำ แต่งตัว เมื่อรอเวลาจนตี ๕ ครึ่งก็ลงไปรอที่ห้องอาหารด้านล่าง แต่เนื่องจากว่าห้องอาหารเปิดตอน ๖ โมงเช้า จึงเดินลงไปทางทะเลสาบ ซึ่งมีนกน้ำต่าง ๆ เป็นจำนวนมาก ที่เห็นอยู่ก็มีนกกระยางกรอก นกกระสา และที่นึกไม่ถึงก็คือมีนกกระทุงตัวใหญ่มากอยู่ ๒ ตัวอีกด้วย

ครั้นถ่ายรูปมุมต่าง ๆ แล้ว เห็นรูปหอโทรคมนาคม ซึ่งถ้าถ่ายผ่านทะเลสาบช่วงตะวันกำลังขึ้น จะเป็นที่ดูแล้วค่อนข้างจะคลาสสิกมาก จึงคิดในใจว่า "ถ้ามีเรือพายประกอบฉากสักลำหนึ่งก็วิเศษเลย" ปรากฏว่าเสียงท่านเจ้าพ่อหลักเมืองถามว่า "จะเอาจริงหรือเปล่าครับ ?" เมื่อบอกว่า "ถ้าได้ก็จะดีมากเลย" ท่านจึงส่งเรือจากที่ไหนก็ไม่ทราบ พายดุ่ย ๆ มาเข้าร่วมเฟรมด้วย กระผม/อาตมภาพก็จึงได้ถ่ายภาพจากความเมตตาของท่านเจ้าพ่อหลักเมืองศรีลังกาเอาไว้เป็นหลักฐานว่า ถ้าเป็นเรื่องของผี เรื่องของเทวดา เขาจะสงเคราะห์แล้ว อย่างไรเสียเขาก็ทำได้