วันนี้ตรงวันอาทิตย์ที่ ๓ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ เมื่อวานนี้ทั้งที่เครื่องบินล่าช้าไป ๕๐ นาที แต่ด้วยการสงเคราะห์ของท่านเจ้าพ่อหลักเมืองศรีลังกา พวกเราก็มาถึงสนามบินนานาชาติบันดารานายะเก กรุงโคลัมโบ ประเทศศรีลังกา ก่อนเวลาถึง ๓๐ นาที
การผ่านกองตรวจคนเข้าเมืองศรีลังกาก็สะดวกมาก โดยเฉพาะพระภิกษุสงฆ์ไปใช้ช่องทางพิเศษของลูกเรือ ทำให้สามารถผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว แต่มาช้ามากตรงการรอรับกระเป๋า เนื่องเพราะว่าทั้งคณะมีถึง ๑๒๓ รูป/คน จึงทำให้เวลาที่ได้รับกำไรมา ๓๐ นาทีนั้นกลายเป็นขาดทุนไป ๒ ชั่วโมง ก็คือกว่าที่จะรวมตัวกันแล้วสามารถออกมาขึ้นรถบัสที่จอดรออยู่ได้ ก็ใช้เวลาไปทั้งสิ้น ๒ ชั่วโมง ๓๐ นาที..!
โดยเฉพาะมีญาติโยมท่านหนึ่ง ซึ่งมาเมื่อไรก็จะติด ตม.ศรีลังกาเมื่อนั้น เพราะว่าท่านไม่มีวันเกิด มีแต่เดือนเกิดและปีเกิดเท่านั้น ทำให้ พระดร.ท่านอารีรัตนะ ซึ่งเป็นผู้ประสานงาน ต้องเสียเวลาไปอธิบายและรับรองให้ทุกครั้ง
พวกเราฝ่าฝนมาขึ้นรถบัสที่จอดรออยู่ทั้ง ๓ คัน กระผม/อาตมภาพได้รถหมายเลข ๑ มุ่งตรงไปยังวัดเกลานิยะ หรือที่คนไทยเรียกว่าวัดกัลยาณี โดยที่มีฝนพรำไปตลอดทาง ไปถึงก็เป็นเวลาค่ำมืดแล้ว ถ้าตรงกับเมืองไทยก็น่าจะประมาณทุ่มครึ่ง เป็นเวลาที่อุบาสกอุบาสิกา พุทธศาสนิกชนชาวศรีลังกา ไปสวดมนต์ไหว้พระกันเป็นจำนวนมาก
ที่น่าชื่นใจที่สุดก็คือทุกคนแต่งชุดขาวไปวัดกัน แม้ว่าฝนจะตกอยู่ตลอดเวลาก็ทำลายศรัทธาไม่ได้ นั่งสวดมนต์กันอยู่ตามชายคาบ้าง ตามใต้ต้นไม้บ้าง ส่วนภายในมหาวิหารวัดเกลานิยะนั้นก็เต็มแน่นไปหมด พวกเราจึงต้องเดินเข้าไปสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ โดยเฉพาะต้นพระศรีมหาโพธิ์แบบเกรงใจเจ้าภาพสุด ๆ
เมื่อเสร็จจากพิธีกราบไหว้บูชาและถ่ายรูปหมู่กันแล้ว พวกเราก็ย้อนกลับมา แต่หารถไม่เจอ เนื่องเพราะว่าตอนแรกรถบัสเข้ามาส่งพวกเราจนถึงประตูด้านใน เดินไปไม่กี่ก้าวก็เป็นต้นพระศรีมหาโพธิ์แล้ว แต่ขากลับ รถบัสของเราไปจอดแอบอยู่ด้านนอกประตูข้างกำแพง แล้วก็ไม่มีใครมายืนรอบอก อาจจะเป็นเพราะฝนกำลังตกอยู่ จึงทำให้กระผม/อาตมภาพต้องเสียเวลาเดินวนไปทางด้านที่จอดรถใหญ่ เพื่อดูว่ารถของเราไปอยู่ที่นั่นหรือไม่ ?
เมื่อกลับขึ้นมา ด้วยความที่เปียกฝน จึงต้องรีบฉันยาป้องกันไข้เอาไว้ก่อน ครั้นเมื่อขึ้นรถมากันครบถ้วนแล้ว ก็ขออภัยต่อญาติโยมทั้งหลายที่ต้องตัดโปรแกรมวัดคงคารามออกไป เพราะว่าไปถึงตอนนี้ วัดของเขาก็คงจะปิดแล้ว คณะใหญ่ถ้าหากว่าช้ากันคนละเล็กคนละน้อย ก็จะทำให้เสียเวลามากแบบนี้ทั้งสิ้น..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 04-11-2024 เมื่อ 03:12
|