[เถรี]

ต้องบอกว่าเห็นกันมาเกิน ๓๐ ปีแล้ว ท่านก็ยังยืนยันว่ากระผม/อาตมภาพไม่เคยขออะไรให้กับตัวเองเลย ก็คือเป็นที่รู้กันว่าถ้าจะให้ก็ส่งมา ถ้าไม่ให้ก็ไม่ขอ เพียงแต่ว่าถ้าเป็นเรื่องของคนอื่นนี่กระผม/อาตมภาพจะขอให้ เนื่องเพราะว่าหลายท่านต้องการกำลังใจจาก ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เหล่านี้ เมื่อได้ไปแล้ว รู้สึกกระตือรือร้นทำงานมากขึ้นก็เอาให้ท่านสักหน่อย แต่ถ้าขอให้ตัวเองไม่ต้อง กระผม/อาตมภาพมีไฟพออยู่แล้ว ดูท่าเวลาจะไม่พอ เอาอีกนิดหนึ่ง

เมื่อเช้าตอนช่วงบิณฑบาต ส.ท.จูน (นางสาวกฤติกา มาโนช) สมาชิกสภาเทศบาลตำบลทองผาภูมิ ถวายปัจจัย ๑๐๐ บาท ร่วมสร้างหุ่นจำลองเรือพระราชพิธีทั้ง ๓ ลำในพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุน กระผม/อาตมภาพยังแซวเล่นว่า "ลำละ ๒๕๐,๐๐๐ บาท แกถวายมาร้อยเดียวแค่นี้..!"

แต่คราวนี้ท่านมนูรักษ์ ฐิตคุโณ ถามว่า "แล้วแบบนี้จะจัดการอย่างไรครับ ?" กระผม/อาตมภาพตอบว่า "ถ้าถวายไม่ถึง ๒๕๐,๐๐๐ บาท อย่างไรก็รับเอาไว้ได้ เพราะว่าเท่ากับเขาเป็นเจ้าภาพร่วมในการสร้าง เพียงแต่ว่าเงินส่วนนั้นเราก็เอาเข้าบัญชีวิหารทานไว้ มีการก่อสร้างอย่างอื่นก็โยกไปใช้งานต่อได้เลย แต่ถ้าหากว่าเขาให้มาเต็ม ๒๕๐,๐๐๐ บาทต่อลำ ก็เท่ากับว่าเขาเป็นเจ้าภาพสร้างเอง เราก็นั่งตาปริบ ๆ อนุโมทนาไปกับเขาก็แล้วกัน..!"

เรื่องพวกนี้บางท่านไม่มีประสบการณ์ก็ดำเนินการไม่ถูก จึงนำมาบอกเล่ากันเอาไว้ เผื่อว่าท่านจะเจอปัญหาแบบนี้กันบ้าง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒๘ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)