[เถรี]

ดังนั้น..เรื่องพวกนี้เราจะเห็นว่านักบวชของเรา ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุสามเณร หรือรวมแม่ชีไปด้วย ก็คือปุถุชนคนทั่วไป ถ้าไม่ได้รับการขัดเกลามาจากครูบาอาจารย์ให้รู้จักละอายชั่วกลัวบาป ก็จะกระทำสิ่งที่เป็นไปตามกิเลสของตน แล้วสร้างความเสียหายให้กับพระพุทธศาสนาในที่สุด

ถ้าเราเข้าใจตรงนี้ก็จะไม่เสียเวลาไปตำหนิใคร อาจจะยกตัวอย่างท่านขึ้นมาเพื่อให้คนได้เห็นชัดเจนเท่านั้นว่า สิ่งที่ไม่ดีไม่งามนั้นคืออะไร แต่สิ่งสำคัญก็คือเราจะไม่เสียเวลาไปตำหนิเขา หากแต่การขัดเกลากาย วาจา ใจ ของตนเองต่างหาก ที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด

อีกส่วนหนึ่งก็คือช่วงนี้ออกพรรษาแล้ว ถ้าไม่ใช่ท่านที่ต้องเตรียมเข้าอบรมเพื่อสอบนักธรรมชั้นโท ชั้นเอก และเข้าสอบแล้ว ก็เท่ากับว่าเป็นเวลาว่างที่จะลา คราวนี้การลานั้น กระผม/อาตมภาพเองถือเคร่งครัดมาตั้งแต่ยังเป็นพระใหม่ เพราะจำได้ว่าตนเองบวชมาจนกระทั่งรับกฐินเสร็จเป็นเวลาประมาณ ๘ เดือนถึงได้ลากลับบ้าน..!

สิ่งหนึ่งที่มีประสบการณ์แล้วอยากจะตักเตือนพวกเราก็คือว่า กลับบ้านเมื่อไรก็ร้อนเมื่อนั้น เพราะว่าญาติโยมก็จะเอาเรื่อง รัก โลภ โกรธ หลง สารพัดสารเพมากรอกหูให้กับเรา หลายต่อหลายท่านก็อดรนทนไม่ได้ ต้องสึกหาลาเพศไป เพราะทนเห็นโยมลำบากไม่ได้..!

ส่วนหลายท่านที่ลาไปแล้ว เมื่อจิตของเราได้เสพเสวยสิ่งที่แปลกไปจากสถานการณ์เดิม ๆ เริ่มสงบขึ้นมา อย่าไปคิดว่าเป็นสิ่งดี ขอให้สังเกตอารมณ์ใจของตนเองว่า เมื่อกลับวัดมาแล้ว อยากจะไปอีกหรือไม่ ? ถ้าอยากจะไปอีกแปลว่าแย่แล้ว..! กิเลสกำลังจูงจมูกเราแล้ว

และโดยเฉพาะการลาให้ระมัดระวังดูให้ดีด้วย ถ้าพรรคพวกเพื่อนฝูงเขาลากันมาก เราเองก็กัดฟันทนไว้ก่อน ไม่เกิน ๑๐ วัน ครึ่งเดือน พวกเขาก็กลับมาเราค่อยลาไป ไม่ใช่แห่กันหายไปทีครึ่งวัด..! หรือไม่ก็ลาในช่วงที่วัดกำลังมีงาน ถ้าลักษณะอย่างนั้นเรียกว่าขาดจิตสำนึก