[เถรี]

พอมาที่วัดท่าขนุนก็เลยเลิกระบบติดป้ายชื่อ ขี้เกียจให้ถามหา คุณบุหงา แก้วบัวดี ร้านประเสริฐจำหน่ายวัสดุก่อสร้าง ถวายประตูบานใหญ่มา เขาบอกว่า "หนูขออนุญาตเป็นเจ้าภาพ" อาตมาบอกว่า "ได้..แต่ไม่ติดชื่อให้นะ" ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคนอื่นถามว่าของเขาอยู่ตรงไหนอีก ที่วัดท่าขนุนนี่ขนาดชื่อเจ้าอาวาสยังไม่ค่อยจะได้เห็นเลย

พวกเราทำบุญแล้วก็พยายามทำแบบอุเบกขา ก็คือทำแล้วปล่อยวางให้ได้ เพราะว่าทาน..ที่สำคัญที่สุดก็คือได้ทำ ในเมื่อได้ทำแล้วท่านจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของท่านเถิด อาตมาเจอคนบางคน ถึงเวลามาตามเช็ค "ของที่ถวายไปได้ใช้หรือเปล่า ? ตอนนี้อยู่ที่ไหน ?" เวรกรรม..ไม่รู้ตอนนี้ไปวัดไหนแล้ว..! คือบางทีของที่ถวายมาถ้าเห็นวัดอื่นเขาจำเป็นกว่า อาตมภาพก็ถวายต่อไปเลย

ดังนั้น..ญาติโยมที่ถวายรถวัดท่าขนุน อาตมาถึงได้บอกเอาไว้ว่า ขออยู่สามข้อ ข้อที่ ๑ ถ้าให้คนอื่นห้ามโกรธกัน ข้อที่ ๒ รับผิดชอบในการต่อทะเบียนและเข้าศูนย์ให้ด้วย คืออาตมาจะใช้อย่างเดียว ถ้าจะให้ต้องรับได้ ข้อที่ ๓ ถ้าหากว่าเห็นคนอื่นใช้ร่วม อย่าไปโกรธเขา เพราะว่าถวายวัดอื่นไปหลายคันแล้ว..!