[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๒ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ เมื่อช่วงสายหลังจากที่ทำพิธีบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติรุ่นที่ ๗/๒๕๖๗ แล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้ไปร่วมประชุมกลุ่มย่อยกับนักศึกษา หลักสูตรประกาศนียบัตรชั้นสูงการบริหารงานพัฒนาท้องถิ่นที่ยั่งยืน รุ่นที่ ๖ ของสถาบันพระปกเกล้า

เป้าหมายที่ครูบาอาจารย์เขาพานิสิตมาก็คือ จะช่วยในการพัฒนาท้องถิ่น โดยเฉพาะในส่วนของชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุนอย่างยั่งยืน กระผม/อาตมภาพสอบถามแล้วว่า "ให้เวลากับชุมชนของเราในการพัฒนาเท่าไร ?" ผู้อำนวยการหลักสูตรตอบว่า "น่าจะประมาณ ๓ - ๔ เดือน"

กระผม/อาตมภาพจึงขออนุญาตในที่ประชุมว่า "ขอพูดอะไรหน่อย อาจจะ "กระเทือนซาง" พวกเรา หรือว่าฟังไม่เข้าหูก็ต้องขออภัยด้วย เพราะว่าหลักสูตรประกาศนียบัตรนั้นคือหลักสูตรการเรียนปีเดียว แต่ว่าทางวัดท่าขนุนบริหารจัดการชุมชนมา โดยเฉพาะอาตมภาพเองก็น่าจะถึง ๓๐ ปีแล้ว..!"

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายตั้งใจที่จะบริหารจัดการท้องถิ่นให้เกิดประโยชน์ตามหลักสูตรจริง ๆ ควรจะไปหาสถานที่ซึ่งเขาไม่มีอะไรเลย แล้วไปทำที่นั่นจนประสบความสำเร็จ ถึงจะเชื่อได้ว่าหลักสูตรของพวกท่านทำแล้วเกิดผล ไม่ใช่แค่เพ้อฝันเอาตามจินตนาการว่า ถ้าศึกษาและปฏิบัติตามแนวทางนี้แล้วท่านจะประสบความสำเร็จ..!

โดยเฉพาะชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุนของเรา พัฒนาขึ้นมาจนเป็น ๑๐ สุดยอดชุมชนคุณธรรม ตามโครงการเที่ยวชุมชน ยลวิถี ของกระทรวงวัฒนธรรมแล้ว ก็เหมือนอย่างกับท่านทั้งหลายเป็นนักท่องเที่ยว โผล่หน้าเข้ามาถ่ายรูปเสร็จ แล้วก็บอกว่าชุมชนนี้เป็นผลงานของท่าน ซึ่งไม่น่าจะใช่..!

แล้วอีกอย่างหนึ่ง ระยะเวลาแค่ ๓ - ๔ เดือนไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ น้อยเกินไปที่จะทำความเข้าใจกับชุมชน น้อยเกินไปที่จะไปขุดค้นศักยภาพของชุมชน ในเมื่อเราไม่เข้าใจ เราไม่เข้าถึง เราย่อมไม่สามารถที่จะพัฒนาให้ดีได้..!

โดยเฉพาะอำเภอทองผาภูมิของเรา มีชาติพันธุ์ที่หลากหลายมาก ตั้งแต่ มอญ พม่า ทวาย กะเหรี่ยง ม้ง เย้า ลีซอ อาข่า มีกระทั่งขมุที่เป็นชนพื้นเมืองดั้งเดิม แล้วยังมีไทยอีสานอีกตั้งหลายหมู่บ้าน ความหลากหลายทางวัฒนธรรมเหล่านี้ ถ้าเราไม่ได้อยู่ในพื้นที่เป็นเวลาที่ยาวนานพอ เราจะไม่เข้าใจเลย