[เถรี]

ถ้าเอาอย่างหลวงปู่โรเบิร์ต สุเมโธ ปัจจุบันนี้ท่านเป็นเจ้าคุณชั้นพรหมที่พระพรหมวชิรญาณไปแล้ว ท่านบอกว่า "มีแต่ขี้ทั้งนั้น" เพียงแต่ว่าท่านพูดแบบฝรั่งพูดไทย น่าจะไม่ชัดเหมือนที่กระผม/อาตมภาพมาทวนคำให้

ก็คือแต่ละคนโกยเอา ขี้รัก ขี้โลภ ขี้โกรธ ขี้หลง เอาไว้เต็มตัว แล้วก็แบกขี้ไปอวดคนอื่น ไม่ได้คิดที่จะสลัดทิ้งเสียที กลายเป็นว่าเราเห็นว่าขี้เป็นของดี แล้วก็แบกไปอวดชาวบ้านเขา..! บางทีกระผม/อาตมภาพเองก็ยังทึ่งว่าหลวงปู่ท่านเป็นฝรั่ง แต่ว่าปฏิบัติธรรมได้ลึกซึ้งมาก แล้วแต่ละอย่างที่ท่านพูด ที่ท่านเปรียบเทียบออกมา คนไทยได้ยินแล้วมีสะดุ้ง..!

ดังนั้น..การทำงานทุกอย่างต้องการการสื่อสารที่ชัดเจน อย่าให้คนอื่นตรัสรู้เองว่าเราต้องการอะไร หรือว่าอย่ารอให้คนอื่นมาบริการเราเอง ทุกอย่างต้องทำหน้าที่ของตนให้เต็มที่ไปก่อน ถ้าคนอื่นเขาว่างหรือว่าเขามีน้ำใจ เขาจะมาช่วยเอง ถ้าเขาไม่ว่างหรือไม่มีน้ำใจ ก็เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องทำอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไม่เห็นจำเป็นที่จะต้องไป "แบกขี้" เอาไว้..!

ถ้าเราไปคิดว่างานทุกอย่างเป็นของเราก็จบ ตั้งหน้าตั้งตาทำให้เสร็จไป ใครมาช่วยก็ขอบคุณเขาที่อุตส่าห์มาช่วย ถึงเขาไม่ช่วยเราก็ต้องทำจนกว่างานนั้นจะสำเร็จ ไม่ใช่แต่งานทางโลกเท่านั้น งานทางธรรมยิ่งต้องกระทำด้วยตนเองหนักกว่าทางโลกหลายเท่า..!

เนื่องเพราะว่าในเรื่องของ ศีล สมาธิ ปัญญา ต้องทำเองถึงจะเกิดผล จะใช้ให้คนอื่นรักษาศีลแล้วเราเองจะได้อานิสงส์ ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ ใช้ให้คนอื่นเจริญสมาธิภาวนา แล้วกิเลสของเราจะสงบลง ก็เป็นไปไม่ได้ ให้คนอื่นเขาคิดพิจารณาจนกระทั่งถอนจิตออกจากการยึดมั่นถือมั่น แล้วตัวเราเองจะถอนออกมาได้ด้วยก็เป็นไปไม่ได้

พระพุทธเจ้าทรงตรัสเอาไว้ชัดเจนแล้วว่า สุทธิ อสุทธิ ปัจจัตตัง นาญโญ อัญญัง วิโสธเย ความบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์เป็นของจำเพาะตน บุคคลหนึ่งจะทำอีกบุคคลหนึ่งให้บริสุทธิ์หาได้ไม่ พูดง่าย ๆ ว่าเหมือนกับหิวข้าวก็ต้องกินเอง ให้คนอื่นเขากินแทนแล้วเราจะอิ่มย่อมเป็นไปไม่ได้