สำหรับวันนี้กระผม/อาตมภาพไปทำความสะอาดกุฏิเจ้าอาวาส เพื่อเตรียมสถานที่ไว้เข้ากรรมฐาน ๓ วัน ซึ่งจะต้องมีการปลุกเสกเหรียญนาคเกี้ยวกันภัยทุกเนื้อด้วย ปรากฏว่าเจอปลวกกินกุฏิกระจายไปเลย..! เนื่องเพราะว่าช่วง ๒ เดือนที่ผ่านมา มัวแต่ไปยุ่ง ๆ อยู่กับเรื่องของการตรวจประเมิน เพื่อยกหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบ ไม่มีเวลาไปดูไปแล แต่ก็อัศจรรย์ตรงที่ว่าปลวกกินกระจายหมดทุกอย่าง กินกรอบรูปกินอะไรไปหมด แต่ไม่สามารถที่จะกินแผ่นยันต์ได้ ทั้งยันต์มหาพิชัยสงคราม ยันต์พญาเต่ามังการเปิดโลกพลิกชีวิต ไม่ทราบเหมือนกับว่าเกิดจากความแคล้วคลาดหรือว่าคงกระพันกันแน่ ?
แต่หลังจากที่เอาผ้ายันต์มาทำความสะอาดเพื่อรอเข้ากรอบใหม่ กระผม/อาตมภาพรู้สึกปวดข้อมือเหมือนอย่างกับเอ็นอักเสบ..! เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า ทำความสะอาดผ้ายันต์โดยไม่ได้ขอขมาพระรัตนตรัยก่อน จึงต้องกราบขอขมาพระรัตนตรัย อาการที่เป็นอยู่ถึงได้หายไป ตรงนี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนเรื่องอานุภาพของวัตถุมงคล ว่าแม้จะเป็นผ้ายันต์ที่ไม่ได้มีอานุภาพมหาสะท้อนโดยตรง ก็ยังสะท้อนกลับแม้แต่กระผม/อาตมภาพ ที่จะว่าไปแล้วก็คือเป็นคนปลุกเสกเอง..!
อีกประการหนึ่งก็คือยันต์เกราะเพชร สิ่งหนึ่งประการใดก็ตามที่ไม่ดีต่อตัวผู้ที่รับไป ก็จะโดนป้องกันเอาไว้ ก็เลยกลายเป็นว่าพลังงานส่วนหนึ่งก็น่าจะสะท้อนกลับ แต่ยันต์เกราะเพชรก็ไปกันเอาไว้ ก็เลยติดอยู่ที่ข้อมือ ไม่สามารถที่จะขึ้นสูงกว่านั้นได้
ในเรื่องของวัตถุมงคลนั้น สำคัญที่สุดก็คือความเชื่อมั่นของพวกเรา ความเชื่อมั่นก็คือศรัทธา ซึ่งเป็นต้นของความเชื่อทั้งปวง ศาสนาทุกศาสนาต้องเกิดจากความศรัทธาก่อน ถึงจะเป็นศาสนาได้ เพียงแต่ว่าความเชื่อมั่นตรงนี้ ถ้าหากว่าประกอบไปด้วย ศรัทธา ศีล สมาธิ ปัญญา เหล่านี้ ก็จะเป็นความเชื่อมั่นที่ก่อให้เกิดเวสารัชชกรณธรรม ท่านที่เรียนนักธรรมชั้นตรีอยู่ ลองไปดูหัวข้อนี้ว่า ธรรมที่ก่อให้เกิดความกล้านั้น ประกอบไปด้วยอะไรบ้าง ?
คราวนี้หัวข้อแรกคือความศรัทธาหรือเชื่อมั่นนั้น มีความเชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัย อย่างเช่นพระภิกษุสงฆ์ที่ออกธุดงค์ เราไม่มีอาวุธอะไรที่จะไปต่อสู้กับบรรดาภูตผีปิศาจหรือว่าสัตว์ร้าย ถ้าหากว่าเป็นในสมัยเก่า ๆ แม้แต่มีดโกนเขาก็ไม่ให้ติดไปด้วย เนื่องเพราะว่ามีดโกนสมัยก่อนนั้น ตัวมีดกับใบมีดเป็นชิ้นเดียวกัน เป็นอาวุธร้าย ชนิดที่เรียกว่าฆ่าคนได้แบบไม่ทันรู้ตัว เนื่องเพราะว่าถึงเวลาก็กำด้ามมีดไว้ ปล่อยให้ใบมีดทาบกับท้องแขนตัวเอง แล้วก็ใช้วิธีชกกึ่งปาด..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 05-10-2024 เมื่อ 03:18
|