[เถรี]

เมื่อวัดป่าหลวงตาบัว ญาณสัมปันโน (วัดเสือ) เกิดขึ้นตามความประสงค์ขององค์หลวงตาแล้ว จากนั้นไม่นานมีเหตุทำให้วัดต้องได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับสัตว์ หมูป่าตัวแรกถูกตีมา ท่านเลยรักษาให้จนหาย ส่วนเสือตัวแรกที่เข้ามาที่วัด ก็โดนฉีดฟอร์มาลินเพื่อหวังจะสต๊าฟฟ์ แต่บังเอิญมันไม่ตาย ยังกระดุกกระดิกได้ ชาวบ้านจึงเกิดกลัวบาปขึ้นมา ก็เลยนำมาถวายขอให้พระอาจารย์ภูษิตรับไว้ หากไม่รับก็จะนำไปขายต่อซึ่งก็ต้องตายแน่นอน ท่านจึงยอมรับไว้

ในตอนนั้นขนมันโดนเลาะไปหมดแล้ว แทบหมดสภาพว่านี่คือเสือ ท่านก็หยอดข้าวกับน้ำแกงต้มฟัก อาหารที่พอแบ่งจากบิณฑบาตป้อนมันทุกวันจนสามารถเดินได้ ขนเริ่มขึ้นใหม่ แต่เพราะมันก็ไม่แข็งแรง ร่างกายโดนยาฟอร์มาลินไม่สมบูรณ์ดังเดิม องค์หลวงตากล่าวในเรื่องนี้ไว้เช่นกันว่า

"นี่ก็เป็นนิสัยวาสนาของแต่ละองค์หรือแต่ละบุคคล เช่นอย่างวัดเสือ ท่านจันทร์ท่านบวชมาเพื่อมาปฏิบัติบำรุงรักษาเสือเมื่อไร แต่มันหากมีความจำเป็นที่แทรกเข้ามา เบื้องต้นก็มีใครเอาสัตว์อะไรมาปล่อย ท่านก็ไม่หา แต่เขาเอาไปถวายท่าน ท่านก็เห็นว่ามันเป็นที่ว่าง เป็นทำเลที่ปลอดภัยตลอดสัตว์ทั้งหลาย เกี่ยวกับเรื่องอาหารก็สะดวก คงจะเป็นอย่างนั้น เขาเอาวัวควายไปถวายท่าน ให้ท่านตั้งใจเสาะแสวงหามาเลี้ยง..ไม่ละ เราเชื่อทันที นี่ก็จำเป็นต้องได้รับ

ครั้นรับแล้วสัตว์หลายประเภทเข้ามาที่นั่น ๆ รวมเข้าไปจนกระทั่งสัตว์ในป่าแท้ ๆ ม้าป่าเราก็ไม่เคยเห็น ได้ยินว่ากระทิง วัวแดง อะไรนี่เราก็เคยได้ยิน ในดงบ้านตาดก็มีเยอะ อันนั้นก็ลงมา กระทิงวัวแดงก็มาจากเขานี้..ว่างั้น อันนี้เราเคย แต่ม้าป่าเราไม่เคยได้ยิน ก็อยู่ที่นั่น แล้วถามนี่ก็มาจากป่าลงมาเลย นี่แปลกอยู่นะ ท่านก็เลยเลี้ยงดู ท่านตั้งใจบวชมาหาเลี้ยงสัตว์เลี้ยงเสือเมื่อไร ท่านไม่มีนะ..เจตนาเดิม ความจำเป็นมันหากแทรกเข้ามา ๆ

ทีแรกก็ดูว่าพวกสัตว์พวกเนื้อ ครั้นต่อมาก็มีพวกเสือ เสือเข้ามาให้ท่านเลี้ยง ทีนี้ค่อยลุกลามไปนะ พวกนกยูง พวกหมู หมูนี่หลายร้อยตัว หมูตอนเช้ามันลงมา แรกจริง ๆ คือ หมูตัวหนึ่งจะถูกเขาทำลายหรืออะไร เขาตีเอวหรืออะไรเป็นบาดเป็นแผล แล้วอะไรบ้าง เป็นสัตว์พิการ หมูตัวเดียวเสียก่อนเป็นต้นเหตุ จึงน่าคิดนะ เขาจะไปส่งข่าวให้ท่านทราบได้อย่างไร

หมู..ภาษาสัตว์เขาก็มีประจำเขา เรามาจับจุดนี้ละ แล้วหมูเป็นหมูโทนตัวเดียว ถูกเขาทำลาย มันก็ลงมาวัด ท่านจัดอาหารให้เขากิน ท่านสงสาร..ไปเห็น..โอ้อย่างไรกันนี่ เลยจัดอาหารเลี้ยงหมูตัวนี้ละ หมูโทน..หมูตัวเดียว ท่านก็เลี้ยงดูจนเขาหาย แล้วเขาก็ขึ้นไปจากวัด

เพื่อนฝูงไม่ทราบอยู่ที่ไหนมาดั้งเดิมก็ไหลกันลงมา มากินอาหารกับท่าน ท่านเลยต้องจัดเป็นการเป็นงานจริง ๆ มันไหลมาไม่ใช่น้อย ๆ เป็นร้อย ๆ หมูป่าไหลลง ๆ ท่านเลยต้องจัดเอาจริง ๆ นะ จัดเป็นการเป็นงานขึ้นมา จัดอาหารเลี้ยงหมู แล้วหมูเป็นร้อย ๆ เอา ทีนี้นกยูงก็มา อันนั้นก็แบบเดียวกันอีก ยั้วเยี้ย ๆ เลยเลี้ยง แล้วสัตว์อะไรต่ออะไรอยู่ในป่ามาก ๆ จึงได้เห็นสัตว์ป่าธรรมชาติแท้ ๆ นี้เขาอยู่ในป่า เขามาอาศัยคน เวลามีที่อาศัยเขาก็ลงมาอาศัย ถ้าไม่มีที่อาศัยเขาก็อยู่ตามป่าโดยหลักธรรมชาติของเขา

ขอสรุปความเลยว่าสัตว์ส่วนมากที่เอามาเลี้ยงไว้นี้มีแต่สัตว์ป่านะ คนเอามาเลี้ยงแล้วก็เลยกลายเป็นสัตว์บ้าน ทีนี้เลยเห็นว่าสัตว์อยู่ในป่าในเขาว่าเป็นสัตว์ป่า ๆ เถื่อน ๆ ที่ไหนได้ ไปแย่งจากป่ามาเป็นบ้าน สัตว์ในบ้านของเราเป็นป่า ๆ เถื่อน ๆ พวกวัวพวกควายเหล่านี้ ควายป่าก็มีเยอะ ธรรมชาติแท้มันเป็นสัตว์ป่าทั้งนั้นแหละ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับนิสัยวาสนาของท่าน ของเรานะเป็นเอง"