[เถรี]

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ วิธีสอนที่ดีที่สุดก็คือ ทำตัวเองให้เป็นตัวอย่าง ในเมื่อเราทำเองและทำไปเรื่อย ๆ สิ่งที่เราทำไปวันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า ก็จะตอกย้ำเข้าไปในจิตใจของบุคคลรอบข้าง แล้วก็ทำให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นเห็นว่า แม้เราจะเผชิญกับแรงกดดันมากมายเพียงใดก็ตาม เราก็ยังมั่นคงต่อเป้าหมายและคุณงามความดีที่ตั้งใจกระทำ ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็จะมีคนที่เริ่มเห็นด้วยกับการกระทำของเรา แล้วก็นำไปใช้งานบ้าง ทำแบบนั้นบ้าง ความสงบเรียบร้อยก็จะค่อย ๆ กระจายออกเป็นวงกว้าง

อย่าไปหวังว่าเราทำแล้วจะประสบความสำเร็จทันทีทันใด นั่นเป็นเรื่องเพ้อฝัน..! ทุกอย่างจะต้องค่อย ๆ สะสม ค่อย ๆ ทำไปในระยะเวลาที่ยาวนานพอ จึงจะมีคนเริ่มเห็นด้วย ในระหว่างนั้นเราจะท้อไม่ได้ เพราะว่าโดยวิสัยของบุคคลทั่วไปแล้ว เราทำดีเป็นร้อยครั้ง เขาจะชมสักครั้งก็ยาก แต่ถ้าเราทำชั่วให้เห็นสักครั้งเขาจะด่าไปนาน ก็คือคนเรามักจะไม่ยินดีกับความดีของคนอื่น แต่กลับไปคอยซ้ำเติมตอนที่เห็นคนอื่นพลาดพลั้ง..!

ในเมื่อโลกเราเป็นเช่นนี้ สิ่งที่เราทำ ไม่ว่าจะเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนาก็ตาม ถึงต้องมีขันติบารมี คือความอดทนอดกลั้น ต่อสู้ฝ่าฟันแบบไม่ท้อถอย ก็แปลว่าต้องมีวิริยบารมีเข้ามาประกอบด้วย นอกจากนั้นแล้วยังต้องมีปัญญาบารมีที่เข้ามา ช่วยให้เรามองเห็นช่องทาง ว่าทำอย่างไรถึงจะเกิดผลดีที่สุด ทำอย่างไรจะเกิดผลเสียให้น้อยที่สุด เมื่อชั่งน้ำหนักได้แล้วก็ทำไป ทุกอย่างที่เราทำ คนอื่นจะมองเป็นสองด้านเสมอ

อย่างที่กระผม/อาตมภาพทำตัวเสียสละเพื่อส่วนรวมมาโดยตลอด ยังมีคนมองว่าตั้งใจสร้างภาพ..! เพียงแต่ท่านทั้งหลายถ้ารู้จักสังเกตก็จะรู้ว่า ถ้าคนตั้งใจสร้างภาพนั้นจะทำได้ไม่ทน ทำได้ไม่นาน แต่ถ้าหากว่าเราทำจากน้ำใสใจจริง เราจะทำได้ทน และทำได้นาน สิ่งที่เราทำนั้นอย่าไปหวังว่าคนอื่นเขาจะชม อย่าไปหวังว่าคนอื่นเขาจะเห็น กระผม/อาตมภาพยังนึกถึงตำราพรหมชาติที่กล่าวเกี่ยวกับวันเกิดตัวเองว่า "..ฯลฯ..ทำคุณแก่ใครเหมือนไฟตกน้ำ..ฯลฯ..." ก็คืออย่าหวังเลยว่าจะเห็นผล เพียงแต่ว่าเรามีหน้าที่ทำ เราก็ทำของเราไป

คราวนี้สิ่งที่กระผม/อาตมภาพพูดมานี้ ต้องประกอบด้วยอุเบกขาบารมีอย่างถึงที่สุด ก็คือเรามีหน้าที่ทำ ทำแล้วผลจะดีหรือไม่ดีก็ช่าง ถ้าหากว่าเราวางกำลังใจแบบนี้ไม่ได้ ถึงเวลาก็เครียด ดีไม่ดีก็ซึมเศร้า ล่าสุดนี่ก็เพิ่งจะมีตำรวจยิงตัวตายไป..!