[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ รุ่นของกระผม/อาตมภาพเรียกเดือนนี้ว่า "ตุลาอาถรรพ์" เนื่องเพราะว่าโศกนาฏกรรมใหญ่ ๆ หลายอย่าง มักจะเกิดขึ้นในช่วงเดือนนี้ อย่างเช่นเหตุการณ์วันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ หรือว่าเหตุการณ์วันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ หลายท่านก็คงจะเกิดไม่ทัน ว่าบ้านเราเมืองเรานั้นมีความขัดแย้งกันรุนแรงขนาดไหน

คราวนี้เรื่องขัดแย้งต่าง ๆ ทั่วโลก จะว่าไปแล้วก็เกิดจากบุคคลแค่ไม่กี่คน ที่ทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง จนกระทั่งมีบางคนบอกว่า คนแก่แค่ไม่กี่คนทะเลาะกัน แล้วก็ส่งคนหนุ่มไปตายจนนับไม่ถ้วน..! บ้านเราเมืองเราก็ตกอยู่ในสภาวะเช่นนี้มาเนิ่นนาน ยิ่งในยุคสมัยนี้ที่เขาเรียกว่าโลกาภิวัตน์ แทบทุกประเทศเกือบจะเหมือนอย่างกับอยู่กับในบ้านเดียวกัน จึงทำให้มีการแทรกแซงจากต่างประเทศชัดเจนมากยิ่งขึ้น

เราท่านทั้งหลายจะเห็นว่าบ้านเราเมืองเรานั้นความจริงไม่ได้มีเรื่องอะไรเลย แต่ก็มีบุคคลบางคณะพยายามที่จะ "ปั่น" ให้มีเรื่องขึ้น สิ่งที่เขาทั้งหลายเหล่านั้นทำ ต้องบอกว่าเกิดจาก ๒ ประการด้วยกัน ประการแรกก็คือทำเพื่อผลประโยชน์ที่อีกฝ่ายหนึ่งหยิบยื่นให้ ประการที่ ๒ ก็คือความโง่เฉพาะตัว มองไม่เห็นโทษในสิ่งที่ตนเองทำว่า จะทำให้ประเทศชาติของเราเสียหายอย่างไรบ้าง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น บ้านเราเมืองเราจึงไม่ได้สงบเรียบร้อยเสียที เพราะว่าเรื่องต่าง ๆ เหล่านี้มีคนเจตนาทำให้เกิดขึ้น แล้วคนที่เดือดร้อนส่วนใหญ่ก็คือชาวบ้านตาดำ ๆ นั่นเอง

คราวนี้เรื่องระดับนั้นเราไม่สามารถที่จะไปทำอะไรได้ เพราะว่าเกินกำลังของเรา ก็ต้องลดขอบเขตลงมาทำในจุดที่เรามีกำลังทำได้ อย่างเช่นว่า ถ้าเป็นหัวหน้าส่วนงานก็ดูในส่วนที่เรารับผิดชอบ อย่างพระภิกษุของเรา ถ้าเป็นเจ้าอาวาสก็ดูแลในเขตวัดและญาติโยมของเราให้ดี พูดง่าย ๆ ว่า ทำให้สิ่งที่เราบริหารจัดการได้ เป็นไปตามกฎหมายบ้านเมืองและศีลธรรม มีความยุติธรรม ปราศจากอคติ ก็จะทำให้องค์กรหรือหน่วยงานที่เรารับผิดชอบอยู่นั้น มีความเข้มแข็ง รักใคร่สามัคคีกัน โดยเฉพาะต้องสอนให้เขารู้จักการเสียสละผลประโยชน์ส่วนตน เพื่อผลประโยชน์ของส่วนรวม