[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒๖ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ อีกไม่กี่วันพวกเราก็ต้องอบรมก่อนสอบนักธรรมชั้นตรี แล้วก็ต่อด้วยการสอบนักธรรมชั้นตรี ในเรื่องของการอบรมก่อนสอบนั้น ไม่ใช่เขามาสอนหนังสือเรา แต่เป็นการทบทวนความรู้เก่า พูดง่าย ๆ ก็คือถ้าเป็นการสอนก็สอนแบบย่อ เอาเฉพาะใจความสำคัญ ดังนั้น..ถ้าหากว่าใครไม่มีความรู้เก่าอยู่ในหัวเลยก็จะตามไม่ทัน

ส่วนในเรื่องของการเรียนบาลี นักเรียนทุกรูปต้องขวนขวายเอง เนื่องเพราะว่าอาจารย์เป็นเพียงผู้บอกเท่านั้น ส่วนเราเองมีความขยันเท่าไร ต้องเทลงไปทั้งหมด อาจจะต้องยืมความขยันในอนาคตมาใช้ด้วย..! เพราะว่าบาลีเป็นเรื่องยาก โดยเฉพาะหลักไวยากรณ์ ภาษาไทยของเราว่าไวยากรณ์เป็นเรื่องยากมากแล้วสำหรับชาวต่างชาติ บาลียากกว่านั้นอีก

เนื่องเพราะว่าโดยปกติหลักไวยากรณ์ภาษาต่าง ๆ ก็จะมีแค่ อดีต ปัจจุบัน อนาคต เท่านั้น แต่บาลีมีทั้งอดีตใกล้ปัจจุบัน และปัจจุบันใกล้อนาคตด้วย แต่ว่าเป็นเรื่องดีที่ว่า ความละเอียดตรงนี้ทำให้เราสามารถวิเคราะห์ได้ว่า แต่ละศัพท์นั้นควรที่จะอยู่ในวิภัตติอะไร และควรที่จะใช้คำไหนในการแปล สรุปง่าย ๆ ว่า ไม่ว่าจะเป็นการเรียนทางโลก หรือว่าเรียนทางธรรม ต้องขยันเท่านั้น คนขี้เกียจแล้วได้ดีหายาก ประเภทขี้เกียจได้ดีน่าจะมีท่านอาจารย์จักรฤกษณ์ จันทร์ดำคนเดียว

อาจารย์จักรฤกษณ์ท่านบวชอยู่ที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ วรมหาวิหาร จังหวัดพิษณุโลก ซึ่งเป็นสำนักเรียนบาลีใหญ่ ท่านบวชตั้งแต่เป็นเณร สอบปีแรก - ปีสองได้ประโยค ๓ แล้ว กลายเป็นสามเณรเปรียญ ด้วยความที่อายุอยู่ในช่วงวัยรุ่น ก็เลยเตลิดเปิดเปิง พอคนอื่นเขายกย่อง ก็ไม่ใส่ใจที่จะท่องประโยค ๔ ต่อ เอาแต่เที่ยว เอาแต่เล่นอย่างเดียว..!

หลวงพ่อเจ้าอาวาสซึ่งตอนนั้นเป็นเจ้าคณะจังหวัดพิษณุโลกด้วย ก็เลยดัดสันดานด้วยการบอกว่า "สามเณรจักรฤกษณ์ ให้สมัครสอบบาลีปีนี้ด้วย" สามเณรจักรฤกษณ์หน้ามืดสนิท หนังสือสักตัวก็ไม่ได้ดู แต่ในเมื่อได้รับคำสั่งให้สอบ ก็ต้องยึดภาษิตโบราณว่า "เราก็ชายหมายมาดว่าชาติเชื้อ ถึงปะเสือก็จะสู้ดูสักหน" คว้าตำรามาท่อง แต่..ไม่รู้เรื่อง ก็เพราะว่าไม่ได้เรียนเลย..!